Verbum

анлайнавы слоўнік

звя́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	звя́зка	звя́зкі
Р.	звя́зкі	звя́зак
Д.	звя́зцы	звя́зкам
В.	звя́зку	звя́зкі
Т.	звя́зкай звя́зкаю	звя́зкамі
М.	звя́зцы	звя́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Некалькі аднародных прадметаў, звязаных разам.

З. ключоў.

З. кніг.

2. Сухажылле, якое змацоўвае асобныя часткі шкілета, асобныя органы цела.

Расцяжэнне звязак.

Галасавыя звязкі.

3. У граматыцы: дапаможнае слова, якое ўтварае частку выказніка.

|| прым. звя́зачны, -ая, -ае (да 3 знач.) і звя́зкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́зка ж.

1. свя́зка;

2. спец. сча́лка;

3. анат. свя́зка;

4. грам. свя́зка;

○ галасавы́я ~кі — голосовы́е свя́зки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Звязка 4/550

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

звя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. звязваць — звязаць (у 2 знач.).

2. Некалькі аднародных прадметаў, звязаных разам. Звязка ключоў. Звязка кніг. Звязка гранат. // Група альпіністаў, якія ідуць адзін за адным, звязаўшыся вяроўкай.

3. Сухажылле, якое змацоўвае часткі шкілета або асобныя органы цела. Расцяжэнне звязак. Мышачныя звязкі.

4. Частка суджэння, якая злучае суб’ект з прэдыкатам. Адмоўная звязка.

5. Дапаможны дзеяслоў, які з’яўляецца часткай састаўнога выказніка. Дзеяслоў-звязка «быць».

•••

Галасавыя звязкі — дзве эластычныя складкі на ўнутранай паверхні сценак гартані, якія служаць для ўтварэння гуку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЗВЯ́ЗКА,

дзеяслоў са страчаным ці аслабленым лексічным значэннем, які ўваходзіць у састаўны выказнік як службовае слова. Выражае сувязь іменнай часткі выказніка з дзейнікам, У сучаснай бел. мове ёсць З. незнамянальныя («быць», «з’яўляцца»), паўзнамянальныя («станавіцца», «рабіцца», «выглядаць», «здавацца»), знамянальныя («ісці», «хадзіць». «прачынацца», «сядзець», «спыняцца»).

т. 7, с. 43

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

звя́зка ж.

1. (аднародных рэчаў) Bündel m -s, -; Bund m, n -(e)s, -e (ключоў);

звя́зка ручны́х грана́т вайск. gebállte Ládung;

звя́зкамі bündelweise, búndweise;

2. анат. (séhniges) Band n -(e)s, Bänder;

расцяжэ́нне звя́зак мед. Bänderzerrung f -, -en, Séhnenzerrung f;

анат. галасавы́я звя́зкі Stímmbänder pl;

3. лінгв. Kópula f -, -s і -lae [-ɛ]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

звязка

Том: 12, старонка: 125.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сухажы́лле, -я, мн. -і, -яў, н.

Шчыльная, эластычная мышачная звязка.

|| прым. сухажы́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.

Тое, што і звязка (у 1 знач.).

З. ключоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)