звя́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. звя́зка звя́зкі
Р. звя́зкі звя́зак
Д. звя́зцы звя́зкам
В. звя́зку звя́зкі
Т. звя́зкай
звя́зкаю		 звя́зкамі
М. звя́зцы звя́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Некалькі аднародных прадметаў, звязаных разам.

З. ключоў.

З. кніг.

2. Сухажылле, якое змацоўвае асобныя часткі шкілета, асобныя органы цела.

Расцяжэнне звязак.

Галасавыя звязкі.

3. У граматыцы: дапаможнае слова, якое ўтварае частку выказніка.

|| прым. звя́зачны, -ая, -ае (да 3 знач.) і звя́зкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́зка ж.

1. свя́зка;

2. спец. сча́лка;

3. анат. свя́зка;

4. грам. свя́зка;

○ галасавы́я ~кі — голосовы́е свя́зки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. звязваць — звязаць (у 2 знач.).

2. Некалькі аднародных прадметаў, звязаных разам. Звязка ключоў. Звязка кніг. Звязка гранат. // Група альпіністаў, якія ідуць адзін за адным, звязаўшыся вяроўкай.

3. Сухажылле, якое змацоўвае часткі шкілета або асобныя органы цела. Расцяжэнне звязак. Мышачныя звязкі.

4. Частка суджэння, якая злучае суб’ект з прэдыкатам. Адмоўная звязка.

5. Дапаможны дзеяслоў, які з’яўляецца часткай састаўнога выказніка. Дзеяслоў-звязка «быць».

•••

Галасавыя звязкі — дзве эластычныя складкі на ўнутранай паверхні сценак гартані, якія служаць для ўтварэння гуку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звязка

т. 7, с. 43

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

звя́зка ж

1. (аднародных рэчаў) Bündel m -s, -; Bund m, n -(e)s, -e (ключоў);

звя́зка ручны́х грана́т вайск gebállte Ládung;

звя́зкамі bündelweise, búndweise;

2. анат (séhniges) Band n -(e)s, Bänder;

расцяжэ́нне звя́зак мед Bänderzerrung f -, -en, Séhnenzerrung f; анат галасавы́я звя́зкі Stímmbänder pl;

3. лінгв Kópula f -, -s і -lae [-ɛ]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звязка

Том: 12, старонка: 125.

img/12/12-125_0693_Звязка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сухажы́лле, -я, мн. -і, -яў, н.

Шчыльная, эластычная мышачная звязка.

|| прым. сухажы́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.

Тое, што і звязка (у 1 знач.).

З. ключоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́зак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. звя́зак звя́зкі
Р. звя́зка звя́зкаў
Д. звя́зку звя́зкам
В. звя́зак звя́зкі
Т. звя́зкам звя́зкамі
М. звя́зку звя́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)