адключы́ць, ‑ключу, ‑ключыш, ‑ключыць; зак., што.

Спыніць дзеянне чаго‑н., раз’яднаўшы яго з агульнай сістэмай; выключыць. Адключыць званок, тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

колоко́льчик

1. звано́к, -нка́ м.; звано́чак, -чка м.;

2. бот. звано́чак, -чка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кляко́тка ’званок, які чапляюць жывёле на шыю’ (Нар. лекс.). Параўн. клякатаць 2 (гл.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

klíngeln

vi звані́ць

es klíngelt! — звано́к!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзылі́нканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзылінкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Дзесьці на калідоры рассыпаўся вясёлым дзылінканнем школьны званок. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dzwonek

м.

1. званок;

2. званочак;

3. бат. званочак (Campanula L.);

4. ~ki карц. бубны;

ostatni dzwonek — апошні званок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сігнатурка ‘малы звон у касцёле, царкве’ (Я. Брыль). З польск. sygnaturka ‘званок’ ад лац. signāre ‘адзначаць’ < signum ‘знак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трын-дын-ду́лі — прыпеўка: Трын‑дын‑ду́лі, / Сыдыць заяц у цыбулі (іван., Дзіц. фальклор, 146). Гукаперайманне (імітуе званок?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

anonymous [əˈnɒnɪməs] adj. анані́мны;

an anonymous letter анані́мка;

an anonymous (telephone) call анані́мны звано́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Klíngel

f -, -n звано́к, звано́чак (на дзвярах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)