дзылі́нканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзылінкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Дзесьці на калідоры рассыпаўся вясёлым дзылінканнем школьны званок. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)