По́ зва ’выклік, павестка’, ’паведамленне’ (ТСБМ , Касп. , Сл. ПЗБ ), пазыва́ ць ’выклікаць’, ’запрашаць ’ (Сл. ЦРБ ). Аддзеяслоўны назоўнік ад ст.-бел. позвать ’выклікаць у суд’ (1423) < *pozъvati , гл. зваць . Словаўтварэнне, як у назва < назваць .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
taniec
м.
wybrać się na tańce — пайсці на танцы;
prosić kogo запрашаць каго запрашаць каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Tanz
m -es, Tänze та́ нец
zum ~ á uffordern — запраша́ ць на та́ нец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
á uffordern
vt (zu D )
1) запраша́ ць ; заклі- ка́ ць (да чаго-н. )
2) выкліка́ ць (на што-н. )
zur Rú he ~ — закліка́ ць да спако́ ю
zum Tanz ~ — запраша́ ць на та́ нец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
звать несов.
1. (призывать) зваць, клі́ каць, гука́ ць; (приглашать) запраша́ ць , прасі́ ць;
2. (именовать) зваць;
◊
помина́ й как зва́ ли то́ лькі яго́ і ба́ чылі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запрашэ́ нне , ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. запрашаць — запрасіць (у 1, 2 знач.).
2. Просьба, прапанова з’явіцца куды‑н., зрабіць што‑н. За стол селі не ўсе: суседкі ад запрашэння ветліва адмовіліся і прымасціліся на лаве. Шамякін . // Разаслаць запрашэнні. □ Лабановіч прызнаўся, што рэдактар прыслаў яму запрашэнне прыстаць на работу ў рэдакцыю. Колас .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склі́ каць , скліка́ ць
1. (запрасіць ) (herbé i)rú fen* vt á m-menrufen* vt á mmentrommeln vt разм. á mmeln vt é inladen* vt запрашаць
2. (сход, парламент ) é inberufen* vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
клі́ каць , клічу, клічаш, кліча; кліч; незак.
1. каго (што ). Голасна зваць, прасіць прыйсці, адгукнуцца.
К. на ратунак.
К. бабулю.
2. каго (што ). Запрашаць з якой-н. мэтай.
К. на вяселле.
К. на ўрачысты вечар.
3. каго-што . Заклікаць да якіх-н. дзеянняў.
К. народ на барацьбу.
4. каго (што) кім або (пры пытанні) як . Называць якім-н. імем, мянушкай (разм. ).
|| зак. паклі́ каць , -лічу, -лічаш, -ліча; -ліч; -ліканы (да 1 і 2 знач. ).
|| аднакр. клі́ кнуць , -ну, -неш, -не; -ні (да 1 і 2 знач. ).
|| наз. клі́ канне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прасі́ ць , прашу́ , про́ сіш, про́ сіць; незак.
1. каго (што), чаго, аб кім-чым і з інф. Звяртацца да каго-н. з просьбай аб чым-н.
П. дапамогі . П. літасці.
2. каго (што), за каго (што), аб кім (чым ). Клапаціцца аб кім-н. , заступацца за каго-н.
П. за таварыша.
3. каго (што ). Запрашаць , зваць.
П. гасцей за стол.
4. што . Назначаць цану (разм. ).
Колькі просіш за хату? (якая цана?).
5. што і без дап. Жабраваць (уст. ).
П. міласціну.
|| зак. папрасі́ ць , -рашу́ , -ро́ сіш, -ро́ сіць (да 1—3 знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Лабу́ ніць ’набліжацца’, ’запрашаць ’, ’угаворваць’ (ашм. , КЭС ), ’дагаджаць, ліслівіць’, ’прывабліваць, мілаваць’ (Сл. паўн.-зах. ) і лабу́ ніцца ’схіляцца лбом да чаго-небудзь, лезці куды-небудзь’ (Нас. ), ’заляцацца, падмазвацца’ (Др.-Падб. , Гарэц. ), падлабуніцца ’падлашчыцца, падлізацца’ (Нар. сл. ). Балтызм. Параўн. лат. labināt ’задобрываць, песціць’, літ. lãbinti ’вітаць, кланяцца’, ’дагаджаць’ (Вяржбоўскі, 463–465; Грынавецкене і інш., LKK , 1975, 16, 181; Лаўчутэ, Балтызмы, 55).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)