лю́верс

(гал. leuwers)

круглая адтуліна ў парусе, тэнце для прадзявання працягвання вяроўкі, каб замацаваць іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

замацо́ўваць несов., в разн. знач. закрепля́ть; (делать более прочным — ещё) упро́чивать; см. замацава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przypieczętować

зак.

1. прыпячатаць;

2. перан. замацаваць;

przypieczętować zgodę ucztą — замацаваць прымірэнне банкетам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ашвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Замацаваць (судна) тросамі (швартовамі) на стаянцы каля прычала або каля другога судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ustalić

зак.

1. усталяваць; вызначыць;

ustalić wiek obrazów — датаваць карціны;

2. зацвердзіць; замацаваць;

ustalić swoją pozycję — замацаваць сваю пазіцыю;

3. тэх. замацаваць; зафіксаваць; стабілізаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

напя́ць, -пну́, -пне́ш, -пне́; -пнём, -пняце́, -пну́ць; напя́ў, -пя́ла; -пні́; -пя́ты; зак., што.

1. Нацягнуўшы, зрабіць тугім або туга замацаваць.

Н. лейцы.

Н. струны на скрыпцы.

2. Надзець што-н., нацягнуць (разм.).

Н. боты.

|| незак. напіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. напіна́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

utrwalić

зак.

1. умацаваць, замацаваць;

2. запісаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verkéilen

vt

1) тэх. замацава́ць кліна́мі; заклі́ньваць

2) разм. збіць, пабі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папрыкру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прыкруціць, прымацаваць, замацаваць усё, многае. Папрыкручваць клямкі да дзвярэй. □ [Дошкі] бацька дротам папрыкручваў, мой багаж вяроўкай да дошак прымацавалі. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Выдаць (выдаваць) патэнт або атрымаць (атрымліваць) патэнт на што‑н., замацаваць (замацоўваць) за сабой патэнтам. Патэнтаваць вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)