закі́дванне ср.

1. забра́сывание, заки́дывание; зава́ливание;

2. перен. забра́сывание;

3. забра́сывание, заки́дывание;

4. заки́дывание, запроки́дывание;

5. забра́сывание;

6. разг. забра́сывание;

1-6 см. закі́дваць 1-3, 5-7

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закі́двацца несов.

1. заки́дываться;

2. (принимать другое положение) заки́дываться; (о голове — ещё) запроки́дываться;

1, 2 см. закі́нуцца 1, 3;

3. страд. забра́сываться; заки́дываться; зава́ливаться; зашвы́риваться; запроки́дываться; см. закі́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пу́рыць ’гнаць’: сонца шчэ вісока, а ён ужо авечкі пурыць дадому (дзярж., Нар. сл.), пурыць ’гнаць хутка’ (Шат.), рус. дыял. пу́рить ’кідаць, закідваць, скідваць; мачыцца’, серб.-харв. пу́рити ’пячы, смажыць; дуць’, чэш. puřiti se ’надувацца’ і пад. Да прасл. *puriti ’пячы, грэць’, што генетычна звязана з аднойз індаеўрапейцах назваў агню, звычайна захаванай у славян у доўгай ступені *руг‑ (гл. пырнік 2 і пад.), выступае таксама ў прыставачных утварэннях тыпу рус. дыял. опу́риться ’надарвацца; стаміцца, перанапрэгчыся’ і пад., гл. Трубачоў, Зб. памяці Талстога, 1, 309.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

захлёстывать​II несов.

1. (о волнах и т. п.) захлі́стваць; (заплёскивать) заплю́хваць; заліва́ць;

2. (верёвку и т. п.) зашмо́ргваць; (закидывать) закіда́ць, закі́дваць;

3. перен. захлі́стваць; (захватывать) захапля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obrzucać

незак.

1. закідваць, закідаць; кідаць;

2. абкідваць, абшываць;

obrzucać wzrokiem (spojrzeniem) — акідваць позіркам;

obrzucać kogo błotem — паліваць (мяшаць) каго граззю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перамёт 1 ’рыбалоўная сетка з кручкамі, нацягнутая на калкі’ (ТСБМ; Крыв.), перэмёт ’доўгі шнур з некалькімі дзесяткамі кручкоў з нажыўкай, працягнуты на дне сажалкі’ (Дэмб. 2; Бяльк.; Крыв.); вядомы ва ўсёй Беларусі, апрача Зах. Брэстчыны — гл. Браім, Рыбалоўства, 80–81; (ТСБМ; Крыв.), рус. перемёт, переме́т ’тс’, ’вялікая рыбалоўная сетка, невад’, перемёта ’вялікая сетка, якая ставіцца ўпоперак ракі на калках’, перамёт ’моцная вяроўка, якой прывязваюць прут у ярме да рагача сахі’ (Смул.). Да пера- і мята́ць 1 (гл.) ’кідаць, закідваць, перакідваць праз раку’, параўн. укр. перемі́тка ’кладка’. Крукоўскі (40) мяркуе, што гэта запазычанне з рус. мовы ў сувязі з адсутнасцю ў народнай мове адпаведнага дзеяслова — цалкам мажліва.

Перамёт 2 ’памылка пры снаванні красён’ (Ян.). Да перамо́т (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heap

[hi:p]

1.

n.

1) ку́ча f.; сьці́рта f. (дроваў, до́шак)

2) informal шмат, ма́са f.

a heap of money (people) — ма́са гро́шай (людзе́й)

2.

v.t.

1) склада́ць на ку́чу, на сьці́рту

2) по́ўна наклада́ць; нагружа́ць

3) асыпа́ць, закі́дваць (пахвала́мі, падару́нкамі)

3.

v.i. to heap up

намята́ць гу́рбы (сьне́гу, пяску́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

überschütten

I ǘberschütten

vt

1) перасыпа́ць

2) разм. разліва́ць (ваду)

II überschǘtten

vt

1) засыпа́ць, закіда́ць, закі́дваць

2) (mit D – чым-н.) абсыпа́ць; асыпа́ць (тс. перан.)

j-n mit Vórwürfen ~ — асыпа́ць каго́-н. папро́камі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вучы́ць, вучу, вучыш, вучыць; незак.

1. каго. Перадаваць каму‑н. веды, навыкі, звычкі. Вучыць дзяцей чытаць і пісаць. Вучыць сына плаваць. Вучыць гаспадарыць. □ Саўка вучыць Фільку закідваць блешню. Жычка. // без дап. Быць настаўнікам, працаваць у школе.

2. што. Вывучаць, засвойваць, запамінаць. Вучыць урок. Вучыць верш на памяць. □ [Дзядзька Антось:] — Нясі, Косцік, кнігу, будзем вучыць літары. С. Александровіч.

3. каго. Навучаць, настаўляць; выхоўваць. Вучыць шанаваць старэйшых. □ — Не чапайся ты з імі, няхай іх, — вучыла Зося свайго хлопца. Брыль. [Вінке:] — Вучы ты дзяцей так, каб яны ўжо з маленства ненавідзелі вайну і тых, хто яе жадае. Шамякін. // Разм. Караць, біць. [Кароль:] — Знаць, табе не змагла маці розуму даць, Мала бацька вучыў пугаўём. Танк.

4. каго. Даваць адукацыю, магчымасць набыць прафесію. Вучыць сыноў у інстытуце.

5. з дадан. сказам. Абгрунтоўваць, развіваць якую‑н. тэорыю, думку, погляд і пад. Марксізм-ленінізм вучыць, што свядомасць чалавека ёсць прадукт яго грамадскага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

neglect

[nɪˈglekt]

1.

v.

1) занядбо́ўваць; перастава́ць дбаць пра каго́-што; пакіда́ць бяз до́гляду

to neglect one’s health — занядба́ць сваё здаро́ўе

2) закі́дваць (пра́цу, вучо́бу); запуска́ць, пакіда́ць без ува́гі, апуска́ць

3) прапушча́ць, прапуска́ць; забыва́ць

Don’t neglect to water the plants — Не забыва́й паліва́ць вазо́ны

2.

n.

1) занядба́ньне, занядбо́ўваньне n. (абавя́зкаў, дзяце́й), недагля́д -у m.

2) закі́нутасьць, запу́шчанасьць, занядба́насьць f.

in a state of neglect — у занядба́ным ста́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)