Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гіга́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Незвычайна вялікі; велізарны. Гіганцкі завод. Гіганцкае дрэва.//перан. Надзвычайны, выключны па сіле або важнасці. Гіганцкі размах будаўніцтва. □ Працаваць і жыць, як Горкі — вось да чаго хочацца заклікаць. Простае, вялікае жыццё, гіганцкая праца!Купала.Жывёлагадоўля ў калгасе «Рассвет» пабыла сапраўды гіганцкі размах.Кухараў.
•••
Гіганцкія крокігл. крок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
4.каго (што) кім або (пры пытанні) як. Называць якім-н. імем, мянушкай (разм.).
|| зак.паклі́каць, -лічу, -лічаш, -ліча; -ліч; -ліканы (да 1 і 2 знач.).
|| аднакр.клі́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 і 2 знач.).
|| наз.клі́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зварухну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1.каго-што. Прывесці ў лёгкі рух; скалыхнуць. І як вокам азірнуць — Збожжа, збожжа, збожжа, Нават вецер зварухнуць Каласы не можа...Грахоўскі.//перан.Заклікаць да дзеяння. Папрацавалі мы нямала, Каб зварухнуць, падняць народ.Бітэль.
2.чым. Паварушыць, кіўнуць. Ніводным плаўніком не зварухнуў [шчупак].Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2. Прыцягнуць для адбывання воінскай павіннасць. З шахты Мікалая прызвалі на службу ў армію.Хадкевіч.Праз гадзіну Міця ведаў усё, што здарылася з Іванам, Нупрэем і другімі дзесяцікласнікамі, якіх тады, у ліпені, прызвалі.Навуменка.
3.Заклікаць да ўдзелу ў якой‑н. важнай справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
призыва́тьнесов.
1.(звать) зваць, клі́каць;
2.(на военную службу) прызыва́ць;
3.(к чему)закліка́ць(на што і да чаго); см.призва́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
schréien
*vi
1) крыча́ць, лямантава́ць
sich héiser ~ — крыча́ць да хрыпаты́
2) (um A, nachD) закліка́ць, клі́каць; патрабава́ць (чаго-н.)
um Hílfe ~ — прасі́ць дапамо́гі
nach Ráche ~ — закліка́ць да по́мсты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГА́БАР (Gábor) Андар
(24.1.1884, в. Уйнеп, Венгрыя — 20.1.1953),
венгерскі пісьменнік. Скончыў Будапешцкі ун-т. У 1920—50 у эміграцыі, у 1933—45 у СССР. Літ. дзейнасць пачаў у 1900. Аўтар зб-каў вершаў «Арговань» (1920), «Таму што ганьба жыць і не заклікаць» (1923), рамана «Доктар Ніхто» (т. 1—2, 1946), сатыр. п’есак і фельетонаў («Пешцкія рыданні. Кніга пра вялікі горад», 1912) і інш. Пераклаў на венг. мову бел.нар. песні «Маё жаданне», «З-за лесу сонца ўсходзіць...», вершы Я.Купалы «Абвілася краіна...», «А хто там ідзе?», «Выйдзі...», «Выпраўляла маці сына», «Хвалююцца морскія хвалі...», «Гэй наперад!» і інш. Аўтар арт. «Янка Купала, беларускі паэт» (1941).