verkráchen

vi (s)

1.

разм. збанкрутава́ць, прагарэ́ць

2.

(sich)

(mit D)

1) пасвары́цца (з кім-н.)

2) (in A) закаха́цца (у каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vergúcken

(sich) 1) памыля́цца

(гледзячы на што-н.)

du hast dich wahrschéinlich vergúckt — табе́, му́сіць, то́лькі здало́ся

2) (in A) разм. загля́двацца (на каго-н.); закаха́цца (у каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

урэ́зацца

1. éindringen* vi (s), éinschneiden* vi (s); áufeinander stóßen*; (адзін у другі – пра цягнікі і г. д.);

урэ́зацца ў пясо́к (пра човен) auf Sand [auf Grund] stóßen*;

урэ́зацца ў нато́ўп in die Ménge éindringen*;

2. (надоўга запомніцца) sich éinprägen;

урэ́зацца ў па́мяць sich ins Gedächtnis éinprägen;

3. разм. (закахацца ў каго-н.) sich vergúcken, sich verknállen, sich vergáffen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fángen

*

1.

vt

1) лаві́ць, злаві́ць

2) перан. злаві́ць на ву́ду, перахітры́ць

sich ~lássen* — папа́сці́ся на ву́ду, даць ашука́ць сябе́

3)

Féuer ~ — запа́львацца, загарэ́цца перан. загарэ́цца (якім-н. пачуццём), захапі́цца, закаха́цца

◊ Gríllen ~ — хандры́ць

2.

(sich) лаві́цца

sich in séinen éigenen Wórten fángen* — заблы́тацца (ва ўласных словах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ву́ха, -а, мн. ву́шы і (з ліч. 2, 3, 4) ву́хі, вушэ́й, н.

1. Орган слыху, а таксама вонкавая частка яго ў форме ракавіны.

Унутранае в.

Адмарозіць вушы.

Пачухаць за вухам.

Праваліцца па самыя вушы (вельмі глыбока). Тугаваты (тугі) на в. (глухаваты). На в. гаварыць (ціха, каля самага вуха таго, хто слухае). Міма вушэй прапусціць што-н. (пакінуць без увагі). В. рэжа або дзярэ (пра непрыемныя спевы, музыку; разм.). Не бачыць каму-н. каго-, што-н. як сваіх вушэй (ніколі не ўбачыць, не атрымаць; разм.). За вушы не адцягнеш каго-н. (вельмі падабацца каму-н. што-н.; разм.). Адным вухам (або краем вуха) чуў (не поўнасцю, без падрабязнасцей; разм.). І сцены вушы маюць (тут могуць падслухваць). Вушы наставіць (натапырыць) (пачаць прыслухоўвацца). Трымаць вушы востра (не быць вельмі даверлівым, быць асцярожным, пільным; разм.). У вушы ўвесці каму (падказаць каму-н. неабходнасць якога-н. дзеяння). Як у вуху (зацішна, цёпла).

2. перан., звычайна адз. Здольнасць успрымаць гукі.

Чуткае в. ў каго-н.

3. часцей мн. У цёплай шапцы-вушанцы — бакавыя адкідныя часткі.

Шапка з вушамі.

4. У некаторых прадметаў: бакавая частка, прыстасаванне для падвешвання, пад’ёму.

Вушы цэбра.

◊

І вухам не вядзе (разм.) — не звяртае ніякай увагі.

Па вушы закахацца (разм.) — вельмі моцна.

Па (самыя) вушы (разм.) — вельмі глыбока, многа, моцна; поўнасцю.

Па (самыя) вушы ўвайсці ў справу.

Дома работы па вушы.

Ні вуха ні рыла (не разумее, не ведае і пад.; разм.) — зусім нічога (не разумее, не ведае і пад.).

|| памянш. ву́шка, -а, мн. -і, -шак, н. (да 1 знач.).

За в. ды на сонейка (выкрыць, прыцягнуць да адказнасці каго-н.).

|| прым. вушны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Вушныя хваробы.

В. урач (па лячэнні вуха; разм.). Вушная ракавіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урэ́зацца, урэжуся, урэжашся, урэжацца; зак.

1. Увайсці, уваткнуцца ў што‑н. вострым, вузкім канцом. Човен урэзаўся ў пясок лугавога берага. Кірэенка. // Рэжучы, уклініцца ў што‑н. З вострава выйшла жняярка, прайшла ўздоўж лесу, завярнулася і ўрэзалася сваімі вострымі зубамі ў залацісты аўсяны лес. Сташэўскі. // Глыбока ўесціся, упіцца. Каўнер кашулі балюча ўрэзаўся ў востры кадык, так, што перахапіла дыханне. Каршукоў расшпіліў яго. Асіпенка. [Чалавек] хацеў пераабуцца, бо мокрыя аборы надта ўрэзаліся ў ногі, толькі мала часу меў да світання, дык не стаў. Гарэцкі. // перан. Удацца, уклініцца вузкай палосай у што‑н. Лес клічам урэзаўся ў поле.

2. перан. Імкліва ўварвацца, пранікнуць куды‑н. У заднія рады натоўпу ўрэзаліся клінам конныя жандары. Машара. «Пабеда»таксі вырвалася з вясёлага маладога лесу і ўрэзалася ў залаты жытнёвы палетак. Васілевіч.

3. перан. Разм. Сутыкнуцца з разгону з чым‑н.; стукнуцца. Ракета раптам нырнула ўніз і ледзь не ўрэзалася ў скалы. Шыцік. [Міхаліна:] — Я не ведала, што гэта будзе: слова, ці яго рука ляжа на маю, ці.. [Аляксандр Дзямідавіч] павернецца, выпусціць руль, і мы ўрэжамся ў дрэва... Шамякін.

4. перан. Надоўга запомніцца. На ўсё жыццё шмат якія з песень урэзаліся ў памяць, асабліва я любіў «Рэчаньку». Гурскі. [Іосіф Жыновіч:] — Мне ўрэзаўся ў памяць артыкул Аляксея Талстога, дзе ён палымяна заклікаў увесь народ да адпору праклятаму ворагу. «ЛіМ».

5. Абл. Закахацца ў каго‑н. [Адам:] — І вось так, неяк гуляючы на вячорках, я і ўрэзаўся, проста сказаць без нажа, у адну дзеўку. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fall​2 [fɔ:l] (fell, fallen) v.

1. па́даць, спада́ць, валі́цца;

He fell off the ladder. Ён зваліўся з драбін.

2. загі́нуць, па́сці;

The Government has fallen. Урад паў.

3. прыпада́ць, выпада́ць;

Christmas falls on Sunday this year. Божае нараджэнне прыпадае ў гэтым годзе на нядзелю.

4. надыхо́дзіць; насо́ўвацца;

Night fell quickly. Ноч надышла хутка;

fall asleep засну́ць;

fall ill захварэ́ць;

fall in love закаха́цца, палюбі́ць

fall apart [ˌfɔ:ləˈpɑ:t] phr. v. распада́цца;

Their mar riage seems to be falling apart. Іх шлюб, здаецца, распадаецца.

fall behind [ˌfɔ:lbɪˈhaɪnd] phr. v.

1. адстава́ць

2. спазня́цца, затры́млівацца;

If you fall behind with the rent you’ll be evicted. Калі вы спозніцеся з аплатай, вас выселяць.

fall down [ˌfɔ:lˈdaʊn] phr. v. па́даць;

The child fell down and hurt his knee. Дзіця павалілася і выцяла калена.

fall in [ˌfɔ:lˈɪn] phr. v. правалі́цца, абвалі́цца;

The roof fell in. Дах абваліўся.

fall out [ˌfɔ:lˈaʊt] phr. v.

1. выпада́ць;

My hair is beginning to fall out. У мяне пачынаюць выпадаць валасы.

2. свары́цца;

The two girls fell out. Гэтыя дзве дзяўчынкі пасварыліся.

3. mil. разыхо́дзіцца;

Fall out! Разысціся!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fall

[fɔl]

1.

v.i., fell, fallen, -ing

1) па́даць; сы́пацца, асыпа́цца; апада́ць (пра лісты́)

2) па́даць (пра валасы́), апушча́цца, апуска́цца, па́даць (мара́льна)

3) гі́нуць, быць забі́тым (у бі́тве)

4) па́даць, здава́цца

The fort fell to the enemy — Форт зда́ўся во́рагу

5) упада́ць у стан

to fall asleep — засну́ць

to fall in love — закаха́цца

6) настава́ць, надыхо́дзіць, пачына́цца

when night fell — калі наста́ла ноч

7) прыпада́ць, выпада́ць

Christmas fell on Sunday this year — Сёлета Каля́ды прыпада́юць на нядзе́лю

8) зьніжа́цца

prices fall — цэ́ны па́даюць

9) дзялі́цца

The story fell into five parts — апавяда́ньне дзе́ліцца на пяць ча́стак

10) упада́ць (пра раку́)

2.

n.

1) упа́дак -ку m. (і мара́льны)

2) падзе́ньне n.

3) зьніжэ́ньне n. (цэ́наў, ці́ску)

4) пака́тасьць f., спад -у m.

5) вадаспа́д -у m.

6) во́сень f.

3.

adj.

во́сенскі

•

- fall across

- fall among

- fall apart

- fall behind

- fall due

- fall heir to

- fall in

- fall off

- fall on

- fall out

- fall short of

- fall through

- fall under

- fall upon

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ohr

n -(e)s, -en

1) ву́ха

die ~en bráusen mir — у мяне́ шумі́ць у вуша́х

die ~en klíngen [géllen] ihm — у яго́ ў вуша́х звіні́ць

er hat ábstehende ~en — ён аблаву́хі [лапаву́хі]

2) ву́ха, слых

auf éinem ~ taub sein — быць глухі́м на адно́ ву́ха

die ~en spítzen — навастры́ць [натапы́рыць] ву́шы, насцяро́жвацца

ein féines ~ háben — мець то́нкі слых

mit hálbem ~ hören — слу́хаць кра́ем ву́ха

das geht zu dem éinen ~ hinéin, zu dem ánderen (wíeder) hináus — гэ́та ў адно́ ву́ха ўвахо́дзіць, а з друго́га вылята́е

er ist ganz ~ — ён пі́льна слу́хае; ён ні- во́днага сло́ва не прапуска́е мі́ма вушэ́й

◊ er ist noch feucht hínter den ~en — ≅ у яго́ яшчэ́ малако́ на губа́х не абсо́хла

sich etw. hínter die ~en schréiben* — ≅ намата́ць сабе́ на вус

j-n übers ~ háuen* — ашука́ць, абдуры́ць каго́-н.

j-m das Fell über die ~en zíеhen* — спусці́ць шку́ру з каго́-н.

bis über die ~en verlíebt sein — закаха́цца па са́мыя ву́шы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ву́шы, -шэ́й (ед. ву́ха ср.) у́ши;

◊ в. аб’е́сці — прожужжа́ть у́ши; надое́сть;

в. вя́нуць — у́ши вя́нут;

вы́цягнуць з в. — вы́тащить за́ уши;

дайсці́ да (чыіх) вушэ́й — дойти́ до уше́й (кого, чьих);

за вуша́мі — трашчы́ць за уша́ми трещи́т;

за в. не адця́гнеш — за́ уши не отта́щишь;

за в. цягну́ць — (каго) за́ уши тащи́ть (кого);

закаха́цца па в. — влюби́ться по́ уши;

мець в. — слу́шать, прислу́шиваться;

мець свае́ во́чы і в. — име́ть свои́ глаза́ и у́ши;

накруці́ць в. — надра́ть у́ши;

на свае́ (ула́сныя) в. чуць — слы́шать со́бственными уша́ми;

натапы́рыць в. — навостри́ть у́ши;

не ба́чыць як сваі́х вушэ́й — не вида́ть как свои́х уше́й;

не ве́рыць сваі́м вуша́м — не ве́рить свои́м уша́м;

па в. ў гра́зі — по́ уши в грязи́;

па в. ў даўга́х — по́ уши в долга́х;

па са́мыя в. — по са́мые у́ши, по́ уши;

пачырване́ць да вушэ́й — покрасне́ть до уше́й;

пець (напе́ць) у в. — дуть, петь (наду́ть, напе́ть) в у́ши;

прапусці́ць мі́ма вушэ́й — пропусти́ть ми́мо уше́й;

пратрубі́ць (пракрыча́ць) в. — (каму) прожужжа́ть (прокрича́ть, протруби́ть) у́ши (кому);

разве́сіць в. — разве́сить у́ши;

стая́ць у вуша́х — стоя́ть в уша́х;

стры́гчы вуша́мі — стричь (пря́дать, прясть) уша́ми;

уве́сці ў в. — (каму) подсказа́ть (кому); надоу́мить (кого);

хоць в. затыка́й — хоть у́ши затыка́й;

хто парася́ ўкраў, у таго́ ў вуша́х пішчы́ць — посл. на во́ре ша́пка гори́т;

і сце́ны в. ма́юць — посл. и у стен у́ши есть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)