Тушава́цца 1 ‘стамляцца, задыхацца’: я буду тушавацца, бо трэба спяшыць (глыб., Рэг. сл. Віц.), сюды ж, відаць, тушы́цца ‘харчавацца вельмі дрэнна’, тушы́ць ‘карміць зусім дрэнна’ (Юрч. СНЛ), тушава́ць ‘кватараваць, быць на харчаванні’ (сен., Рэг. сл. Віц.), тушыва́цца ‘хвалявацца’, тушыва́ць ‘хваляваць, непакоіць’ (Яўс.). Няясна. Зыходзячы са значэння ‘задыхацца’, можна суаднесці з тхаць ‘дыхаць’, тушы́ць ‘гасіць, заглушаць’ (гл.), параўн. рус. дыял. туши́ть ‘сціскаць, ускладняючы дыханне’ (СРНГ), што належаць да дзеясловаў, якія адрозніваюцца ў колькасных адносінах паводле каранёвага вакалізму: прасл. *tušiti, *tъxnǫti, гл. Цемчын, Baltistica, 22, 2, 34.

Тушава́цца 2 ‘саромецца, бянтэжыцца’ (ТСБМ). Запазычана літаратурным шляхам з рус. тушева́ться ‘тс’, больш звычайнага ў форме стушева́ться ‘збянтэжыцца’. Паводле КЭСРЯ (456), утворана ад тушевать ‘накладваць цені’ ў выніку даволі складанага пераносу значэння ‘рабіць менш прыметным’ → ‘адчуваць няёмкасць’. Арол (4, 123) адсылае непасрэдна да туш гл. туш 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pant

[pænt]

v.

1) ця́жка й ча́ста ды́хаць, задыха́цца

2) гавары́ць задыха́ючыся

3) мо́цна пра́гнуць, тужы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

erstícken

1.

vt задушы́ць

2.

vi (s) задыха́цца; душы́цца, захлына́цца

vor Láchen ~ — захлына́цца ад сме́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

krztusić się

незак. задыхацца; захліпацца, душыцца (ад кашлю, смеху і да т.п.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

choke​2 [tʃəʊk] v.

1. душы́ць; душы́цца; задыха́цца;

choke to death задушы́ць, удушы́ць

2. заглуша́ць;

choke a fire тушы́ць во́гнішча, касцёр, аго́нь;

choke a plant заглуша́ць раслі́ну

3. загрува́шчваць;

choke the highway ствара́ць зато́р на аўтамагістра́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dusić się

1. незак. душыцца, задыхацца;

dusić się od śmiechu — заходзіцца з рогату;

2. кул. тушыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

захлына́цца, захлыну́цца

1. sich verschlúcken;

захлына́цца ад вады́ Wásser in die fálsche Kéhle bekómmen*;

захлына́цца ад ды́му Rauch schlúcken;

2.:

гавары́ць захлына́ючыся sich überstǘrzen;

3. (задыхацца) áußer Átem kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

gulp

[gʌlp]

1.

v.t.

1) ху́тка або́ пра́гна глыта́ць

2) глыта́ць, душы́ць (сьлёзы, сьмех); стры́мваць (хвалява́ньне)

2.

v.i.

задыха́цца; душы́цца

3.

n.

1) глыта́ньне n.

2) глыто́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

душы́цца​I

1. (задыхацца) erstícken vi (s);

душы́цца ад ка́шлю vor Hústen erstícken; vor láuter Hústen kaum noch Luft bekómmen*;

2. (прагна глытаць) das Éssen hinúnterwürgen;

душы́цца кава́лкам an éinem Bíssen würgen;

3. (мяцца) zerdrückt wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няста́ча, ‑ы, ж.

1. Адсутнасць каго‑, чаго‑н. у неабходнай колькасці, недахоп. Нястача рабочых. Нястача грошай. □ Баец пачаў задыхацца. Грудзі распірала ад нястачы паветра, — здавалася, вось-вось хрусне горла. Быкаў. Шмат гора давялося перажыць.. [Анастасіі Фамінічне] у першыя гады замужжа. Зямлі мелі мала, і заўсёды ў чым-небудзь была нястача. Сіняўскі.

2. Недастача грошай, тавараў, выяўленая пры праверцы магазіна, установы і пад. Калі ў краме ёсць нястача, Дык «усушка» там няйначай. Крапіва. Правяраючы касу, Зіна выявіла нястачу. Васілёнак.

3. Адсутнасць дастатковых сродкаў для існавання; беднасць. Васіль .. чакаў, што Аўгіня, прыціснутая нястачаю, засмуткуе па куску хлеба і прыйдзе да яго. Колас. Мой край па царскаму закону Быў краем гора і нястач. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)