dęty

dęt|y

1. выдзіманы; дзьмуты;

2. муз. духавы;

orkiestra ~a — духавы аркестр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фле́йта, -ы, ДМ фле́йце, мн. -ы, флейт, ж.

Духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе драўлянай або металічнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.

|| прым. фле́йтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свісцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Духавы народны музычны інструмент у выглядзе дудкі, зроблены з дрэва або чароту.

2. Тое, што і свістулька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Posáunenchor

[-k-]

m -s, -chöre духавы́ анса́мбль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фаго́т, -а, М -го́це, мн. -ы, -аў, м.

Драўляны духавы язычковы музычны інструмент нізкага тэмбру ў выглядзе доўгай трубы з сістэмай клапанаў.

|| прым. фаго́тны, -ая, -ае і фаго́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валто́рна, ‑ы, ж.

Медны духавы музычны інструмент у выглядзе спіральна сагнутай трубы з шырокім раструбам.

[Ад ням. Waldhorn — паляўнічы рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

габо́й, ‑я, м.

Духавы драўляны музычны інструмент, па вышыні гуку сярэдні паміж кларнетам і флейтай.

[Іт. oboe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aerofon, ~u

м. духавы музычны інструмент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bombardon

[,bɑ:mˈbɑ:rdən]

n.

бамбардо́н -у m. (музы́чны духавы́ інструмэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трэмбі́та, ‑ы, ДМ ‑біце, ж.

Гуцульскі народны духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе вялікай трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)