Ру́ля ’дула’ (ТСБМ, Ласт., Стан., Шымк. Собр.), ру́лька ’тс’ (ТС). Відаць, з ру́ра ’труба’ (гл.), параўн. ст.-бел. pypa, рула, руля ’труба’ з ст.-польск. rura, што ў сваю чаргу з с.-в.-ням. roere, rōre, с.-ням. rūre ’тс’ (Булыка, Запазыч., 289; Лекс. запаз., 93; Нававейскі, Zapożyczenia, 261). Сюды ж ру́ля ’трубка вытканага палатна’ (чэрв., Гіл.), ’труба (вадаправодная і інш.)’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Mündung

f -, -en

1) ву́сце, упадзе́нне

2) вайск. ду́ла, жэ́рла

3) кане́ц (вуліцы, трубы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

barrel [ˈbærəl] n.

1. бо́чка, бо́чачка;

a barrel of beer бо́чка пі́ва

2. ба́рэль (мера сыпкіх, вадкіх і іншых матэрыялаў)

3. mil. ду́ла, ствол

♦

a barrel of laughs iron. шмат сме́ху;

get/have smb. over a barrel infml прыпе́рці/прыці́снуць каго́-н. да сцяны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

muzzle

[ˈmʌzəl]

1.

n.

1) мо́рда f. (жывёліны)

2) намо́рднік -а m.

3) ду́ла n. (у стрэ́льбе) ру́ля f.

2.

v.t.

1) надзе́ць намо́рднік

2) прыму́сіць маўча́ць, забарані́ць во́льна выка́звацца

•

- put a muzzle on

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

самапа́л, ‑а, м.

Старажытная гладкаствольная агнястрэльная зброя, якая зараджалася з дула. // Разм. Ружжо наогул. Брыду адранкам ля ракі, Збіваючы расу, І самапал на два куркі На выпадак нясу. Броўка. Іду туды, дзе стаяў [Атрох], а ён ляжыш ніцма, носам у снег. І самапал яго воддал: ложа — сабе, а ствол — сабе. Ракітны. // Самаробная дзіцячая стрэльба ў выглядзе кароткага ствала, прымацаванага да ручкі. А на справе ім даводзілася абыходзіцца звычайнымі дзіцячымі самапаламі. Васілевіч. Але тады [у дзяцінстве] мяне больш вабілі не кнігі, а самаробныя самапалы ды буслянкі на стогадовых ясакарах і ліпах у былым панскім садзе. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́мпал, ‑а, м.

Спецыяльны стрыжань, прызначаны для чысткі і змазвання канала ствала ручной агнястрэльнай зброі, а таксама — у старажытнай зброі — для забівання з дула зарада ў пісталеты і стрэльбы. Перапынілася шорганне шомпала ў ствале, і за дашчанай перагародкай, чуваць, мякка спыніўся крок цяжкага і злога чалавека. Паўлаў. // звычайна мн. (шо́мпалы, ‑аў). Кара, пакаранне такім стрыжнем. Гітлераўцы прапанавалі.. [Шаройку] стаць старастам. Ён адмовіўся. Яго арыштавалі, усыпалі шомпалаў, тыдні тры пратрымалі ў склепе. Шамякін. — Я загадаю сваім салдатам — і яны ўсыплюць кожнаму, хто не паслухаецца, па дваццаць пяць шомпалаў! — пагражаў палкоўнік. Хадкевіч.

[Ад ням. Stempel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

barrel

[ˈbærəl]

n.

1) бо́чка f.

2) бо́чка (ме́ра)

3) ду́ла n., ствол, ствала́ m., ру́ля f. (па́льнае збро́і)

4) Tech. вал -а m., цылі́ндар -ра m., бараба́н -а m.

•

- money on the barrel

- over a barrel

- scrape the bottom of the barrel

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Rohr

n -(e)s, -e

1) труба́, тру́бка

2) трыснёг

◊ er ist schwánkend wie ein ~ (im Wínde) ён ве́льмі няўсто́йлівы [непастая́нны]

3) вайск. ствол, ду́ла (гарматы); марск. тарпе́дны апара́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

набі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; набі; -біты; зак.

1. чаго. Убіць, наўбіваць у значнай колькасці.

Н. цвікоў.

2. што. Напоўніць, напхаць чым-н.

Н. мяшок травой.

3. што. Прыбіць зверху да чаго-н. або ўдарамі насадзіць.

Н. абруч на бочку.

4. чаго. Разбіць у вялікай колькасці.

Н. шкла.

5. каго. Нанесці пабоі.

Нехта моцна набіў хлопца.

6. што. Ударамі прычыніць шкоду.

Н. гуз на лбе.

7. каго-чаго. Забіць вялікую колькасць (жывёл, птушак і пад.).

Н. качак.

8. што. Зарадзіць зброю з дула.

Н. стрэльбу.

9. Зрабіць узор асобым спосабам (спец.).

Н. рысунак на тканіне.

◊

Бітком набіць (разм.) — напоўніць што-н. вельмі цесна, шчыльна.

Набіць вока (разм.) — набыць вопыт, уменне вызначыць што-н. адразу.

Набіць (наламаць) руку (разм.) — зрабіцца спрактыкаваным, набыць вопыт у якой-н. справе.

Набіць сабе цану (разм.) — узвысіць сябе ў вачах іншых.

|| незак. набіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3, 6—9 знач.).

|| наз. набіва́нне, -я, н. і набі́ўка, -і, ДМ -біўцы, ж. (да 3, 8 і 9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wylot

wylo|t, ~u

м.

1. выпуск, выхад; гарлавіна, канал, адтуліна; буд. праём;

~t szybu — жарало шахты;

~t lufy — дула; руля;

~t armaty — жарало гарматы;

~t ulicy — канец вуліцы;

2. вылет;

3. уст. адкідны рукаў (у кунтушы); ;

na ~t — навылет, наскрозь;

na ~cie — перад самым ад’ездам (адыходам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)