уну́рысты, ‑ая, ‑ае.

Хмурны, нелюдзімы. Прыйшоў Мікіта — дужы хлапчына з масянжовым тварам, троху сутулаваты, унурысты і маўклівы. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кре́пкий в разн. знач. мо́цны; (сильный) ду́жы;

◊

кре́пкий на́ ухо тугі́ на ву́ха;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ду́жыць. Гл. ду́жы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ду́жа ’вельмі’. Гл. ду́жы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атлеты́чны

(гр. athletikos)

1) уласцівы атлету, дужы;

2) звязаны з атлетыкай (напр. а-ыя практыкаванні).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

брыва́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі густымі бровамі. Шафёр, брывасты, з густой чупрынай, камлюкаваты і, відаць, дужы чалавек, не адказаў. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засла́бы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Слабаваты, слабейшы, чым трэба. Замест тых двух сяброў, што заслабыя для рызыкі, ёсць новы, дужы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

herkúlisch

a ве́льмі ду́жы, як Геркуле́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

атлеты́чны

1. спарт athlétisch;

2. (дужы) kräftig;

атлеты́чны склад це́ла athlétischer Körperbau

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wiry

[ˈwaɪri]

adj.

1) драця́ны

2) жы́лісты; мо́цны, ду́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)