rubbish

[ˈrʌbɪʃ]

n.

1) хлам -у m., адкі́ды pl., сьме́цьце n

2) лухта́ f.; дурніна́, дрэнь f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

draństwo

н. разм.

1. дрэнь, погань, поскудзь;

2. зборн. свалата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уся́чына, ‑ы, ж.

Разм. У выразе: усякая ўсячына — а) самыя разнастайныя рэчы, прадметы. Бакоўка была захламлена ўсякай усячынай. Няхай; б) усё, што хочаш, усё без разбору. Усю ноч не давалі спакою цяжкія і трывожныя сны. Плялася ўсякая ўсячына, у галаву лезла розная дрэнь. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mau

разм.

mir ist ~ — мне нядо́бра

es geht ~ — спра́ва дрэ́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shuck

[ʃʌk]

1.

n.

1) шалупі́на f.; струк -а́ m.

2) informal лухта́, дрэнь f.

2.

v.t.

аблу́пліваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schund

m -s

1) дрэнь, хло́мазы́

2) зро́бленае абы́ з рук, халту́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ *Няхлю́жы, ныхлюжый ’дрэнны, кепскі’ (брэсц., Нар. лекс.), ніўхалюжый ’няўклюды, нехлямяжы’ (Бяльк.). Гл. няўклюда; чаргаванне⇉можа мець экспрэсіўны характар, параўн. няхлюда ’няўклюда’ (Сцяшк. Сл.), формы з дадатковай вакалізацыяй, магчыма, пад уплывам халь ’дрэнь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

świństwo

świństw|o

н.

1. свінства;

2. дрэнь; барахло;

3. ~a мн. непрыстойнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drivel

[ˈdrɪvəl]

1.

n.

1) дрэнь f., дурны́я гу́таркі

2) сьлінацёк -у m.

2.

v.t.

1) сьліня́віць

2) гавары́ць дурні́цу

3.

v.i.

сьліня́віцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

casus, ~u

м. [kazus] kogoказус; здарэнне; выпадак з кім;

casus pascudeus іран. справа дрэнь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)