ague

[ˈeɪgju:]

n.

1) маляры́я, бало́тная ліхама́нка f.

2) тра́сца f., дры́жыкі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лекату́ха, драг., паўдн.-пін. лёкотухадрыжыкі, дрыготка’ (Клім., Нар. словатв., Нар. лекс.). Да лекацець (гл.). Аб суфіксе ‑ух‑а гл. Сцяцко, Афікс. наз., 90.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Не́маразь, не́морозьдрыжыкі, жах’ (ТС). Хутчэй за ўсё з не́марасць (гл.) з ад’ідэацыяй да мароз, параўн. фразеалагізм аж мароз па скуры (пайшоў) ’вельмі страшна, жахліва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трасаві́ца ‘ліхаманка’ (Ласт.), ‘дрыжыкі’: усё цела яго дрыжэла ў дробнай трасавіцы (Ю. Віцьбіч), ст.-бел. тресавица, трясавица ‘тс’ (ГСБМ). Параўн. ст.-рус. трасавица ‘ліхаманка; трасца’: избави … трасавиче (берасц. грамата № 715; Залізняк, Исслед. в области балто-слав. духовной культуры. Заговор. M., 1993, 106), с.-балг. трѧсавица ‘тс’ (XIII ст.), макед. трасавица ‘тс’ (XIII ст.; МЈ, 15, 1–2, 97), ст.-слав. трѧсавица ‘тс’ (СССл.) пры старым польск. trzęsawicaдрыжыкі’, ‘няпэўнасць, хісткасць’. Да прасл. *tręsavъ, гл. трэсці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашара́шыць ’здзівіць; ударыць; перан. выпіць’ (Яўс.), рус. ошарашить ’моцна спалохаць; здзівіць; моцна з размаху ўдарыць’. Ад шарахаць, шарахнуць ’біць, цяць’, выкл. шарах!і, сюды, магчыма, і асіп. шарэш ’страх, дрыжыкі’ (Буз.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

willies [ˈwɪliz] n. pl. infml the willies перапало́х; нерво́выя дры́жыкі;

The news gave me the willies. У мяне рукі і ногі затрэсліся ад навіны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ciągotki

мн. разм.

1. цяга;

2. схільнасці; памкненні;

3. ламота; дрыжыкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ке́пікі ’насміханне, кпіны’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., КЭС, лаг., З нар. сл.). У выразе кепікі строіць (ТСБМ, Янк. БФ). Утварэнне, тыповае для фразеалагізмаў. Параўн. дрыжыкі, скалікі (Сцяцко, Афікс. наз., 86). Да кеп (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́нічка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ласк. да раніца; самы пачатак раніцы. На трэ[цюю] ранічку да дня — Мужчыны трохі і блудзілі. Колас. Ранічкай і ў кажушку прабірае — дрыжыкі не можа суняць Кучук, рукі пацірае. Лобан. — Насі, Ванечка, касой, пакуль ранічка з расой... Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ciarki

мн. дрыжыкі; мурашкі;

ciarki mnie przechodzą — мурашкі па скуры бегаюць; дрыжыкі па целе пайшлі;

ciarki mnie przeszły na myśl o ... — мяне мароз прабірае ад думкі пра...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)