абмо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. гл. абматаць.

2. Тое, чым абматана што-н. (спец.).

Ізаляцыйная а.

3. звычайна мн. Доўгія палосы матэрыі для абмотвання ног ад чаравікаў да кален.

Салдацкія абмоткі.

|| прым. абмо́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пэ́йсы

(ст.-яўр. pē’ōs, мн. pē’āh = канцы валасоў галавы)

1) доўгія пасмы валасоў ля скроняў, якія пакідаюцца непадстрыжанымі (у патрыярхальных яўрэяў);

2) разм. доўгія раскудлачаныя валасы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ды́бы ’хадулі; доўгія ногі’ (БРС). Гл. ды́ба́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ста́ер, ‑а, м.

Спартсмен, які спецыялізуецца ў бегу ці гонках на доўгія дыстанцыі.

[Англ. stayer — вынослівы чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wearisome [ˈwɪərɪsəm] adj. fml ну́дны, надаку́члівы; стамля́льны;

wearisome pain боль, які́ знясільвае;

long and wearisome journeys до́ўгія і ну́дныя падаро́жжы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асцё, ‑я, н., зб.

Тонкія, доўгія асцюкі на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дли́нный в разн. знач. до́ўгі;

◊

дли́нный язы́к до́ўгі язы́к;

дли́нный рубль до́ўгі рубе́ль;

дли́нные ру́ки до́ўгія ру́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пэ́йсы, ‑аў; адз. пэйса, ‑ы, ж.

1. Доўгія пасмы валасоў ля скроняў, якія пакідаюцца непадстрыжанымі (у патрыярхальных яўрэяў). Хаім быў худы чалавек з рыжай барадой, даўгімі пэйсамі і надзвычай хітрымі чорнымі вачыма. Чарнышэвіч.

2. Разм. пагард. Пра доўгія раскудлачаныя валасы.

[Стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lánglauf

m -(e)s, -läufe спарт. бег на до́ўгія дыста́нцыі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гры́ва, ‑ы, ж.

1. Доўгія валасы на шыі некаторых жывёл. Конская грыва. Львіная грыва. // Разм. пагард. Пра доўгія валасы ў чалавека.

2. Прадаўгаватае ўзвышша, парослае лесам або травой. Дняпро плыве ўдалеч за грывы лясныя, у стэпе казацкім іскрыцца, як мора. Вялюгін. // перан.; чаго. Пра ўсё, што нагадвае сабой доўгія распушчаныя валасы. Грыва чорнага дыму. □ Цягнуцца па цячэнню грывы водарасцяў — зялёныя, сакавітыя. Карпюк.

•••

І ў хвост і ў грыву гл. хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)