павыгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выгрызці, выесці ў многіх месцах, усюды. Павыгрызалі мышы дзіркі ў мяшках. Павыгрызала жывёла ўсю траву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́штамаваць ’зрабіць выемку паза па канту’ (Сцяшк.). Запазычанне з польск. wysztamować ’зрабіць дзіркі долатам у бервяне для ўстаўлення іншага бервяна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таблява́ць ’пракручваць, свідраваць дзіркі, заганяючы ў іх драўляныя гвазды’ (дзятл., Сл. ПЗБ), тэблева́ты ’свідраваць’ (бяроз., Шатал.). Вытворнае ад тэбель, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

Зашываць дзіркі ў тканіне, вырабе густымі пераплеценымі сцяжкамі з нітак.

Ц. рыбалоўную сетку.

|| зак. зацырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| наз. цырава́нне, -я, н. і цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазала́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Залатаць, палатаць усё, многае. У нейкім месцы прадзіравілася страха. Кулі трэба, каб пазалатваць дзіркі. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футро́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і футравы. Футровы каўнер. □ Адзін рукаў і палавіна футровага вылезлага каўняра звесілася ўніз з аконнай дзіркі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазале́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Заляпіць, заклеіць чым-н. усё, многае; наклейваючы што-н., укрыць усю паверхню.

П. дзіркі глінай.

П. сцены афішамі.

2. каго-што. Заляпіць, пакрыць сабой усё, многае або ўсіх, многіх.

Снег пазалепліваў прахожых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Канапацячы, заткнуць усе дзіркі ў чым‑н. Праканапаціць лодку.

2. і без дап. Канапаціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падка́ліўка ’касцяная палачка для падплятання лапцей’ (Мядзв.), падка́ланка ’тс’ (Сл. ПЗБ). Да калоць, таму што гэтай палачкай праколваюць дзіркі, у якія прадзяваецца лыка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дрылява́ць

(польск. drylować, ад ням. drillen)

пракручваць дзіркі ў метале, дрэве і інш. з дапамогай дрыля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)