даве́рыцца sich ánvertrauen (каму-н D); sich verlássen* (на каго-н auf A) (здацца на давер)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

plausible

[ˈplɔzəbəl]

adj.

1) праўдападо́бны

2) які́ выкліка́е даве́р

a plausible liar — маню́ка, яко́му лёгка ве́раць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

erzéigen

vt ака́зваць (давер); рабі́ць (ласку)

Éhre ~ — аддава́ць пава́гу

Gedúld ~ — выяўля́ць цярплі́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АКІЯ́Н,

у грэчаскай міфалогіі бажаство аднайменнай ракі, якая абмывае зямлю; на крайнім захадзе абмывае мяжу паміж светам жыцця і смерці. Сын Урана і Геі, брат і муж Тэфіды, з якой ён нарадзіў 3 тыс. дачок (акіянід) і столькі ж сыноў — рачных патокаў. Акіян вядомы міралюбствам і дабрынёй, ён не ўдзельнічаў у бітве тытанаў супраць Зеўса, таму захаваў сваю ўладу і давер алімпійцаў.

т. 1, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

betún

* (sich) 1) капры́зіць

2) (mit D) пачына́ць адчува́ць даве́р (да каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

credence

[ˈkri:dəns]

n.

1) ве́ра f., даве́р -у m.

2) рэкамэнда́цыя f.

a letter of credence — рэкамэндацы́йны ліст

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дове́ренность ж.

1. (документ) даве́ранасць, -ці ж.;

2. (доверие) уст. даве́р’е, -р’я ср., даве́р, -ру м.;

3. (доверчивость) уст. даве́рлівасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wkraść się

зак. увайсці; прабрацца;

wkraść się w zaufanie — уцерціся ў давер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

téilhaftig

a які́ удзе́льнічае (у чым-н.)

des Vertráuens ~ wérden — карыста́цца даве́рам, заслужы́ць даве́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бясспрэ́чны

1. бесспо́рный, неоспори́мый;

~ная і́сціна — бесспо́рная (неоспори́мая) и́стина;

б. факт — бесспо́рный (неоспори́мый) факт;

2. безусло́вный, несомне́нный, определённый;

~ны даве́р — безусло́вное дове́рие;

б. по́спех — несомне́нный успе́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)