ascensive

[əˈsensɪv]

adj.

1) узыхо́дны (у гару́)

2) Gram. павеліча́льны; узмацня́льны (напр. су́фікс)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

breast​2 [brest] v. fml

1. узбіра́цца (на гару і да т.п.)

2. пераадо́льваць перашко́ды;

breast the waves змага́цца з хва́лямі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ле́скі, ‑сак; адз. няма.

Тое, што і драбіны (у 1 знач.). Вялічка ўбег у сенцы двухпавярховага мураванага дома, убачыў вузенькія прыстаўныя лескі і.. узлез на гару. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Купіць усё, многае або ўсіх, многіх. // Купіць што‑н. — пра ўсіх, многіх. Сябры білеты пакуплялі І на гару пашыбавалі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разду́м’е, ‑я, н.

Разм. Роздум. У раздум’і пастаяў .. [Амелька] хвіліну і палез на гару. Чорны. Памалу, мерна крок за крокам У сваім раздум’і адзінокім Дадыбаў бацька скора к дому. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Áuffahrt

f -, -en пад’ём; даро́га пад гару́; пад’е́зд (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адсту́пкі Выразаныя ў зямлі ступенькі пры пад'ёме на гару (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

усхо́дцы Выкапаныя ў зямлі ступенькі пры пад'ёме на гару (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ледаві́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і ляднік. Калісьці, да ледавіка, клімат тут [на Беларусі] быў вельмі цёплы. В. Вольскі. У адным месцы ледавік пакінуў велізарную строга сіметрычную гару, быццам насыпаў курган нейкаму казачнаму багатыру. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапіха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Напхаць многа чаго‑н. куды‑н. — Воз [бандыты] наклалі, як гару, ды яшчэ [гавару] у мяшкі панапіхалі. Чарнышэвіч.

2. што. Напіхаючы, напоўніць чым‑н. усё, многае. Панапіхаць сеннікі саломай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)