ако́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Гарманічнае спалучэнне некалькіх музычных гукаў рознай вышыні.

Узяць а. на баяне.

Заключны а. (таксама перан.: заключнае дзеянне).

|| прым. ако́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохвыме́рнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасці, трох вымярэнняў (даўжыні, шырыні і вышыні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унісо́н, -у, м. (спец.).

Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).

Спяваць ва ў.

Дзейнічаць ва ў. з кім-н. (перан.: зладжана, узгоднена).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вышыняме́р, ‑а, м.

Агульная назва прылад, прызначаных для вымярэння вышыні чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Адразная асобна скроеная частка блузкі, сукенкі і пад., да якой на вышыні грудзей прышываецца астатняя частка і рукавы; какетка².

Сукенка на гестцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лы́штва ’планка’ (Клім.), ’жэрдкі, якія ўпоперак прыбіваюцца да крокваў вышэй палавіны іх вышыні’ (Тарн.). Да лі́штва (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пераспонка ’жэрдка, прыбітая паміж дзвюма кроквамі вышэй палавіны іх вышыні’ (Тарн.). Да пера- і апона, спайка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bird’s-eye view [ˌbɜ:dzaɪˈvju:] n. від з вышыні́ птушы́нага палёту; агу́льны від (чаго-н.) (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

камерто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Інструмент у выглядзе сталёвай вілкі, які пры ўдары ўтварае гук пэўнай пастаяннай вышыні і выкарыстоўваецца пры настройцы музычных інструментаў, у харавых спевах.

|| прым. камерто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарызанта́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Прамая лінія, паралельная плоскасці гарызонту.

Па гарызанталі.

2. Лінія, якая злучае на карце пункты мясцовасці, што знаходзяцца на аднолькавай вышыні над узроўнем мора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)