захма́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за хмарамі. Захмарная вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыццаціметро́вы, ‑ая, ‑ае.

Мера ў трыццаць метраў. Трыццаціметровая вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышвысо́кі, ‑ая, ‑ае.

Такі, вышыня якога значна пераўзыходзіць звычайную. Звышвысокае напружанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

altitude

[ˈæltɪtu:d]

n.

1) вышыня́ f.; вышыня́ над узро́ўнем мо́ра

2) высо́кае ме́сца n.

3) Astron. вышыня́ зо́ркі над гарызо́нтам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пану́ючы, -ая, -ае.

1. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады.

Пануючыя класы.

2. Які пераважае, найбольш распаўсюджаны.

Пануючая парода дрэў.

3. Які ўзвышаецца над чым-н.

Пануючая вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кама́ндны, -ая, -ае.

1. гл. каманда.

2. Камандзірскі, які мае адносіны да камандавання.

К. састаў.

○

Камандная вышыня — мясцовасць, якая ўзвышаецца над наваколлем і дае войскам рад пераваг перад праціўнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wys.

= wysokość — вышыня; выш.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вісокасць ’вышыня, узвышэнне’ (Нас.). Укр. високість ’тс’, рус. уст. высокость ’вышэйшае становішча’; ’вышыня’, ст.-рус. високость ’дадатковы дзень высакоснага года, высакосны год’ (з XII ст.), польск. wysokość ’вышыня’ і г. д. Да вісокі (гл.). Магчыма, суф. ‑асць у вісокасць (пры наяўнасці агульнабеларускай лексемы вышыня) з’яўляецца ўплывам польск. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галавакру́жны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае галавакружэнне. Галавакружная вышыня. // перан. Надзвычайны, ашаламляльны. Галавакружны поспех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высота́ в разн. знач. вышыня́, -ні́ ж.;

смотре́ть в высоту глядзе́ць у вышыню́;

го́рные высо́ты го́рныя вышы́ні;

заня́ть высоту́ воен. заня́ць вышыню́;

высота́ зву́ка физ. вышыня́ гу́ку;

высота́ треуго́льника вышыня́ трохвуго́льніка;

◊

быть на высоте́ быць на вышыні́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)