навытраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Трасучы, высылаць, выкінуць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плюнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Плюнуўшы, выкінуць з рота. Выплюнуць недакурак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бросить сов., в разн. знач. вы́кінуць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́месці, -мету, -мецеш, -меце; -мецем, -мецеце, -метуць; -меў, -мела; вы́меці; -мецены; зак., што.

1. Падмесці.

В. падлогу.

2. з чаго. Метучы, выдаліць, выкінуць.

В. смецце з хаты.

|| незак. вымята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́араць, ‑ару, ‑араш, ‑ара; зак. што.

Выкінуць наверх пры ворыве. Выараць бульбу. Выараць скарб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кід, ‑у, М ‑дзе, м.

Дзеянне паводле дзеясл. выкіда́ць ​1 — выкінуць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Выкінуць за некалькі прыёмаў што‑н. Навыкідаць смецця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкіда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выкіда́ць ​1 — выкінуць (у 1–3, 6, 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкі́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выкідваць ​1 — выкінуць (у 1, 3, 6, 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыкіда́ць сов., разг. (во множестве) вы́бросить, вы́кинуть; опусти́ть; см. вы́кінуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)