Verbum

анлайнавы слоўнік

eliminíeren

vt выключа́ць, элімінава́ць, выдаля́ць, устараня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

мятла́, -ы́, мн. мётлы і (з ліч. 2, 3, 4) мятлы́, мёцел і мётлаў, ж.

Прадмет гаспадарчага ўжытку для падмятання ў выглядзе насаджанага на палку пучка звязаных галінак.

◊

Ікаць мятлой (разм.) — груба выдаляць каго-н.

Пад мятлу (вымесці, вычысціць, з’есці) (разм.) — начыста, без астатку.

|| памянш. мяцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэгумава́ць

(ад дэ- + лац. gummi = камедзь, клей)

выдаляць клей з натуральнага шоўку кіпячэннем у растворы мыла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Карнава́л (ТСБМ) ’перыяд часу ад каляд да масленіцы (Сцяшк.). Запазычанне з франц. carnaval, якое ў сваю чаргу з італ. carnevale (з лац. carnem levare ’выдаляць, пазбаўляцца мяса’). Параўн. польск. mięsopust ’пост’ (Брукнер, 220; Слаўскі, 2, 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wydalać

незак.

1. выдаляць; выключаць; звальняць;

2. біял. выдзяляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

eliminować

незак.

1. выдаляць; выключаць; ліквідаваць;

2. адбіраць; выбіраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэкапі́раваць

(фр. décaper = ачышчаць металы)

выдаляць плёнку вокіслаў з паверхні металічных вырабаў траўленнем слабым растворам кіслаты ці цыяніду перад гальванастэгіяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

exclude

[ɪkˈsklu:d]

v.t.

1) затрымо́ўваць, не прапуска́ць, не ўпуска́ць

Curtains exclude light — Фіра́нкі не прапуска́юць сьвятла́

2) адкіда́ць, выключа́ць; выдаля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

aspirate

[ˈæspəreɪt]

v.t.

1) вымаўля́ць з прыдыха́ньнем

2) Med. выдаля́ць ва́дкасьць высо́сваньнем (з по́ласьці це́ла)

[ˈæspərət]

прыдыха́льны гук

adj.

прыдыха́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

erase [ɪˈreɪz] v.

1. выкрэ́сліваць, выключа́ць; знішча́ць;

She tried to erase the memory of that incident. Яна намагалася выкрасліць гэта здарэнне са сваёй памяці.

2. сціра́ць (з паперы або магнітнай стужкі); выдаля́ць (з памяці камп’ютара)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)