выдаля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выдаля́ю выдаля́ем
2-я ас. выдаля́еш выдаля́еце
3-я ас. выдаля́е выдаля́юць
Прошлы час
м. выдаля́ў выдаля́лі
ж. выдаля́ла
н. выдаля́ла
Загадны лад
2-я ас. выдаля́й выдаля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выдаля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выдаля́ць несов., в разн. знач. удаля́ть; см. вы́даліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выдаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выдаля́ць (БРС, Нас., Касп., Байк. і Некр.), польск. wydalać ’адпраўляць, выганяць’. Магчыма, запазычанне з польск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́даліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. каго-што. Прымусіць выйсці, знікнуць; перамясціць.

В. пабочных асоб.

В. прымесі.

2. што. Выразаць, выняць шляхам аперацыі.

В. пухліну.

В. нырку.

|| незак. выдаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. выдале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдале́нне ср. удале́ние; см. выдаля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдаля́цца несов., страд. удаля́ться; см. выдаля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго (што).

Выгнаць (выганяць), выдаліць (выдаляць) з краіны.

Д. супрацоўніка пасольства.

|| наз. дэпарта́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдаля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Зал. да выдаляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдаляць — выдаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)