верба́льны, ‑ая, ‑ае.

Вусны.

•••

Вербальная нота гл. нота ​2.

[Лац. verbalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губы, вусны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

славе́сны

1. Sprách-; Literatúr-; Philologíe-;

2. разм (вусны) гл слоўны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

spoken​1 [ˈspəʊkn] adj. размо́ўны, ву́сны;

spoken language гутарко́вая мо́ва;

the spoken protest адкры́ты пратэ́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амафо́рмы

(ад гр. homos = аднолькавы + форма)

лінгв. словы, якія належаць да розных часцін мовы і супадаюць толькі ў пэўных марфалагічных формах (напр. вусны ’губы’ і вусны ’які вымаўляецца’).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

смя́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.

Тое, што і смагнуць. Хацелася піць, смяглі вусны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Стаміць, змучыць (каня), увагнаць у пену.

замылі́ць, ‑лю́, ‑лі́ш, ‑лі́ць; зак., што.

Разм. Падтуліць, сцяць (пра вусны). [Сяргейка] нічога не адказаў Ясю, загадкава замыліў вусны, завярнуўся і гэтак жа павольна, як і раней, пайшоў дахаты. Шарахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гнутасць, ‑і, ж.

Асаблівасць выгнутага. [Марынка] заўважыла і выгнутасць шырокіх броваў, і выразна акрэсленыя тонкія вусны. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакла́дчык м Spráchmittler m -s, -; Übersétzer m -s, - (пісьмовы); Dólmetscher m -s, -(вусны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Заця́ць ’заціснуць, сцяць’. Рус. бранск. затя́ть ’сціснуць вусны, сцяўшы зубы’. Гл. цяць (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)