pox

[ˈpɑ:ks]

n.

1) во́спа f.

2) сы́філіс -у m., пра́нцы pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

варыёлы

(лац. variola = воспа)

украпіны ў горнай пародзе ў выглядзе каменных шарыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

варыялі́т

(ад лац. variola = воспа + -літ)

вулканічная горная парода, якая змяшчае шматлікія варыёлы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ветраны́

1. ве́тряный, ветряно́й;

в. млын — ветряна́я ме́льница;

2. мед. ве́тряный;

~на́я во́спа — ве́тряная о́спа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышчапі́цца сов., в разн. знач. приви́ться;

ру́жа до́бра ~пі́лася — ро́за хорошо́ привила́сь;

во́спа ~пі́лася — о́спа привила́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wietrzny

wietrzn|y

ветраны;

ospa ~a мед. ветраная воспа; вятранка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Раўпа́ты ’васпаваты, пакрыты струпамі’ (трак., ігн., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка параўноўваюць з літ. raupúotas ’тс’, сюды ж раўпы́ ’струпы’, параўн. літ. raupaĩ ’воспа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прышчапі́цца, ‑шчэпіцца; зак.

1. Зрасціся з другой раслінай (пра чаранок, вочка).

2. Выклікаць у арганізме патрэбную рэакцыю ў выніку прышчэпкі (пра вакцыну). Воспа прышчапілася.

3. перан. Замацавацца, укараніцца, прыжыцца. У нас да газетнай і кніжнай мовы прышчапілася слова «адбіць». Чорны. Цяжкая спадчына ад праклятай мінуўшчыны прышчапілася чалавеку. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разео́ла

(лац. roseola, ад roseus = ружавы)

чырвоная пляма на скуры чалавека, што з’яўляецца ў сувязі з парушэннем кровазвароту пры такіх інфекцыйных хваробах, як адзёр, тыф, воспа і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; -бі́; -бі́ты; зак.

1. гл. біць.

2. каго (што). Забіць у якой-н. колькасці, перабіць.

Ён сотні ворагаў пабіў.

3. каго (што). Перамагчы ў спаборніцтве, гульні, спрэчцы.

У штурханні ядра ён пабіў усіх.

4. што. Пашкодзіць (пасевы і інш.).

Град пабіў жыта.

5. што. Разбіўшы, знішчыць, паламаць што-н. адно або ўсё, многае.

П. талерку.

П. пасуду.

6. што. Сапсаваць, пашкодзіць (пра воспу, моль і пад.).

Моль пабіла паліто.

Воспа пабіла твар.

7. што. Узнікнуць; усыпаць або пакрыцца чым-н.

Бровы пабіла сівізна.

8. што. У картачнай гульні: пакрыць карту партнёра старшай картай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)