2. Выклікаць душэўны ўздым, заахвоціць да якіх-н. дзеянняў
Н. на напісанне верша.
Н. на подзвіг.
|| незак.натхня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
sleety
[ˈsli:ti]
adj.
з мо́крым сьне́гам, сло́тны
a sleety fall — сло́тная во́сень
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тым, часц. ўзмацн.
1.Ужыв. з прыметнікамі і прыслоўямі вышэйшай ступені, каб падкрэсліць большую ступень праяўлення прыметы.
2. У спалучэнні са злучнікам «чым» выкарыстоўваецца ў складаных сказах з даданымі супастаўляльнымі.
Чым бліжэй восень, тым карацейшыя дні.
Чым госць радзейшы, тым мілейшы (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
autumn[ˈɔ:təm]n.во́сень;
in the autumn of 2008 во́сенню 2008;
in early/late autumn ра́нняй/по́зняй во́сенню;
autumn rains во́сеньскія дажджы́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адквітне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Скончыць цвісці; адцвісці. Даўно адквітнелі каштаны І восень апала з дубоў.Прыходзька.// Пражыць маладыя гады, страціць свежасць; пастарэць. Часам сумна становіцца дужа, Што ўжо восень, завяла трава, І што ты адквітнела, як ружа.Смагаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
байба́к
(тат. bajbak)
1) стэпавая жывёла атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы; стэпавы сурок;
2) перан. абібок, гультай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
по́зні, -яя, -яе.
1. Пра час дня, года, перыяд развіцця чаго-н.: які набліжаецца да свайго канца, ужо праходзіць.
П. вечар.
Позняя восень.
2. Які затрымаўся з наступленнем, запознены.
П. прыход.
Сёлета вясна позняя.
Позняе раскаянне.
3. Які паяўляецца пасля ўсіх іншых.
Познія кветкі.
Познія гатункі яблыкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
схварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм. Страціць здароўе ад шматлікіх хвароб. Дзядок зусім схварэў за восень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ На́зімка ’азімая пшаніца’ (Сцяшк.; брэсц., Нар. лекс.). Хутчэй за ўсё вынік семантычнай кандэнсацыі словазлучэння тыпу пшаніца на зіму (пасеяная) або са сцягнутага *назімая пшаніца, параўн. укр.назімий ’азімы’, такая мадэль з прыназоўнікам *na вядома і іншым славянскім мовам, параўн. серб.-харв.на́зиме ’парася да аднаго года’, назимац ’паршук’; іншае значэнне прыназоўніка (прэфікса) у в.- і н.-луж.nazyma ’восень’, першапачатковая семантыка ’ў напрамку зімы, паказваючы на зіму’ (Шустар-Шэўц, 13, 995), польск.дыял.nazima ’позняя восень’, параўн. налёцце ’будучы год’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дажджлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Багаты дажджом, з частымі дажджамі. Неба было шэрае, халоднае, нібы ў познюю дажджлівую восень.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)