◎ Навуры́цца, набурыцца экспр. ’наесціся’ (ушац., полац., Нар. лекс.; мядз., Жд. 2). Ад бурыць ’апетытна есці, гучна сёрбаючы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pull down

а) буры́ць; разьбіра́ць, раскіда́ць (буды́ніну)

б) сьця́гваць уні́з, апуска́ць (фіра́нку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyburzać

незак. ламаць; бурыць; зносіць;

wyburzać stare dzielnice — зносіць стары раён

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

demolish

[dɪˈmɑ:lɪʃ]

v.t.

1) зно́сіць (дом); раскіда́ць (мост); разьбіра́ць (ха́ту); буры́ць, разбура́ць

2) зьнішча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Барля́ць ’пераліваць, узбоўтваць; працаваць без толку’ (Касп.). Параўн. рус. дыял. (пск., вяц., ноўгарад.) бурли́ть ’муціць, мяшаць ваду, пераліваць вадкасць’. Гл. бурлі́ць, буры́ць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пабэ́рляць ’пад’есці’ (Сцяшк. Сл.), ’узараць’ (Жд. 2). Няясна. Магчыма, звязана з барляць ’пераліваць, узбоўтваць, працаваць без толку’ (гл.) і далей з бурліць, бурыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

destroy [dɪˈstrɔɪ] v.

1. разбура́ць, буры́ць; знішча́ць, руйнава́ць

2. забіва́ць (жывёл);

The horse broke its leg and had to be destroyed. Конь зламаў нагу, і яго давялося забіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узбуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., каго-што.

1. Вывесці са стану спакою, устрывожыць, узбударажыць; узбунтаваць. Крыкі вартавых узбурылі ўсю вёску. □ Гэтыя клопаты аб сабе канчаткова ўзбурылі Лёдзю. Карпаў.

2. Прывесці ў стан абурэння, разгневаць, раззлаваць. Аднак старасту гэтая незалежнасць [паліцэйскага] адно ўзбурыла. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bulldoze

[ˈbʊldoʊz]

v.t.

1) буры́ць, расчышча́ць бульдо́зэрам

2) сі́лаю право́дзіць (сваю́ ду́мку)

3) мо́цна сьцяба́ць, лупцава́ць, біць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бурук ’нелюдзімы чалавек’(Яўс.). Як і шмат іншых экспрэсіўных слоў, не вельмі яснага паходжання. Магчыма, да буры́ць (гл.). Параўн. рус. дыял. бури́ть ’лаяць’. Не выключаецца таксама сувязь з біру́к ’воўк’ (гл.), рус. бирю́к ’тс’, якое пераносна ўжываецца і ў значэнні ’нелюдзімы чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)