свідрава́ць
(польск. świdrować)
1) рабіць свердлам адтуліны ў чым-н.; бурыць адтуліны ў грунце;
2) перан. пранізваць паветра, ваду рэзкім узлётам, хуткім вярчэннем;
3) перан. непакоіць, хваляваць, мучыць (пра думкі, адчуванні).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)