Verbum

бляды́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Тое, што і бледны (у 1, 2 знач.). Кацярына выцірала Твар свой стомлены, бляды... Броўка.

вырато́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выратавальны. І з усіх бакоў пад вечар прыйшлі на электрастанцыю выратоўчыя брыгады. Броўка.

варкатня́, ‑і, ж.

Разм.

1. Мурканне. Каціная варкатня.

2. Буркаванне. Галубы пад страхою вялі сваю ціхую пяшчотную варкатню. Броўка.

загугня́віць, ‑няўлю, ‑нявіш, ‑нявіць; зак.

Пачаць гугнявіць. // Гугнява прагаварыць; прагугнявіць. — Ну, памятай, Пятрас! — загугнявіў .. [Парэчкус] і закульгаў перад міліцыянерам. Броўка.

затупе́ць, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і затупіцца. Пад крывою сахой Затупелі нарогі, Камянямі ляглі Па шнурах дзірваны. Броўка.

кры́ссе, ‑я, н., зб.

Крысы, полы. Рудак гаварыў, размахваючы рукамі так, што шырокае крыссе яго брызентавай курткі разляталася. Броўка.

пахму́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць пахмурнага. Пахмурнасць восеньскага дня. □ Пахмурнасць не сыходзіла з твару ў Барыса Васільевіча. Броўка.

рамо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.

Абл. Рамачны вулей. Пчол таксама было толькі пятнаццаць рамовак. Броўка.

сіла́ч, ‑а, м.

Чалавек вялікай фізічнай сілы. [Андрэй], загадкавы сілач, .. Абходзіў куст, каб не сагнаць І птушкі, што пяе. Броўка.

тра́вень, ‑я, м.

Устарэлая назва месяца мая. Прайшло яшчэ некалькі летаў і зім. Быў травень. Асветлены кветкамі сад. Броўка.