Прыстасаванне ў малацілках для падачы снапоў у малацільны барабан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
drum1[drʌm]n.
1.бараба́н, бу́бен
2. бо́чка
3.anat. бараба́нная перапо́нка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
жаўне́р, ‑а, м.
Уст. Салдат польскай арміі. Блішчыць сцюдзёна штык жаўнера, грыміць сярдзіта барабан.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (спец.).
1. Сельскагаспадарчая машына для выцярушвання насення з галовак канюшыны, лёну і пад.
Механічная ц.
2. Лапатка з ручкай для разгладжвання тынку пры тынкаванні.
|| прым.цёрачны, -ая, -ае.
Ц. барабан.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тараба́н1 ’кош, сплецены з дранкі’ (Сл. Брэс.). Магчыма, ад тарабаніць2, гл.
Тараба́н2 ’барабан’ (Байк. і Некр.). Укр.тараба́н ’барабан; бразготка на шыю скаціне, што пасецца без дагляду’, рус.дыял.тараба́н ’барабан’, польск.taraban ’вялікі турэцкі барабан’. З тат.дараба́н ’барабан’ шляхам аглушэння пачатковага зычнага ў выніку дыстантнай асіміляцыі ўтворана бараба́н (Фасмер, 4, 20; ЕСУМ, 5, 517). Сюды ж тараба́н ’балбатун’ (Сцяшк. Сл.) як метафара або адваротны дэрыват ад тарабаніць1, гл.
Тараба́н3 ’музычны інструмент з 24 струнамі, які вісеў на грудзях; музыка надзяваў на пальцы адмысловыя кіпці і перабіраў струны’ (Варл.). Гл. тарбан.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бараба́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.
1. Біць у барабан (у 1 знач.).
2. Часта і дробна стукаць па чым-н. (разм.).
Дождж барабаніць.
3.перан., што і без дап. Гучна, невыразна, без майстэрства гаварыць, чытаць, іграць на якім-н. інструменце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цёрачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да цёркі; прызначаны для расцірання, драбнення чаго‑н. Цёрачны барабан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Trómmel
f -, -n
1) бараба́н, бу́бен
die ~ rühren [schlágen*] — біць у бараба́н [у бу́бен], бараба́ніць
die gróße ~ für etw. (A) rühren — разм. усча́ць вялі́кую шумі́ху на кары́сць чаго́-н.
2) тэх.бараба́н
3) вайск. ды́скавы магазі́н, бараба́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бэ́нбан ’частка малатарні, дзе круцяцца цапы ды абіваюцца снапы’ (КЭС, лаг.). З польск.bęben ’барабан; барабан у малатарні’ (аб польскім слове гл. Слаўскі, 1, 31).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бараба́ншчык. Рус.бараба́нщик. Натуральна гэта слова можна лічыць вытворным ад бараба́н (гл.). Але ёсць думка, што гэта запазычанне з цюрк.*darabančy (ад daraban ’барабан’). Так Залеман (аб гэтым гл. ИОРЯС, 10, 2, 76). Сумняваецца Шанскі, 1, Б, 37 (лічыць, што тут утварэнне суфіксам ‑щик ад бараба́н). Цюрк. версію можа падтрымліваць укр.бараба́нчик ’барабаншчык’.