праба́цыя

(лац. probatio = праверка)

юр. умоўнае асуджэнне ў шэрагу краін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

stricture [ˈstrɪktʃə] n. fml

1. (on) асуджэ́нне, ганьбава́нне

2. абмежава́нне;

social stricture сацыя́льныя забаро́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асвіста́ць, асвішчу, асвішчаш, асвішча; зак., каго-што.

Свістам выказаць сваё неўхваленне, асуджэнне, пагарду да каго‑, чаго‑н. Гардыенка спрабаваў апраўдацца, але яго асвісталі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праскры́пцыя, ‑і, ж.

Гіст. У Старажытным Рыме — публічнае асуджэнне палітычных праціўнікаў з абвяшчэннем іх па-за законам, а таксама спісы асоб, абвешчаных па-за законам.

[Лац. proscriptio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавыгна́нне, ‑я, н.

Разм. Асуджэнне самога сябе на выгнанне, на вечнае блуканне. Ніякай акрэсленай мэты ў Пракопа не было, калі ён наважыўся на гэтае самавыгнанне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Амо́віцца ’памыліцца ў маўленні’ (Нас.), амоўна ’асуджэнне, памылка ў маўленні’ (Нас.). Мабыць, з рус. обмолвиться, обмолвка з паралельным уплывам бел. мова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папіка́нне н Vórwurf m -(e)s, -würfe; Tádel m -s; (вымова, асуджэнне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Праклён ’лаянкавае слова, лаянка, абурэнне’, ’крайняе асуджэнне’ (ТСБМ, Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц.; карэліц., зэльв., Сл. ПЗБ), проклён ’тс’ (ТС). Да праклінаць < клясці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гадаўё, ‑я, н., зб.

1. Гадзюкі, гады (у 1 знач.). Балоты кішэлі гадаўём.

2. Разм. лаянк. Пра людзей, дзеянні і ўчынкі якіх выклікаюць агіду, асуджэнне. Знішчыць фашысцкае гадаўё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнега́цтва, ‑а, н.

Учынак, паводзіны рэнегата; здрада, адступніцтва. У другім вершы — пафаснае асуджэнне паэтам здрадніцтва, рэнегацтва тых, што забылі родны край, «адракліся, прадалі і аддалі ў палон». Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)