wóhlgebildet, wohl gebíldet

a адукава́ны, вы́хаваны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эруды́т

(лац. eruditus = адукаваны, вучоны)

асоба, якая вылучаецца вялікай эрудыцыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

lettered

[ˈletərd]

adj.

1) пазна́чаны лі́тарамі

2) пісьме́нны; начы́таны; адукава́ны, вучо́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інтэліге́нты

(лац. intelligens, -ntis = які разумее, ведае)

1) уласцівы інтэлігенту, інтэлігенцыі;

2) адукаваны, культурны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

некульту́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць некультурнага, нізкі ўзровень культуры; бескультурнасць. Як чалавек адукаваны, асістэнт не можа спакойна глядзець на тую некультурнасць і неахайнасць, што б’е ў вочы на кожным кроку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kénntnisreich

a дасве́дчаны, адукава́ны, з вялі́кімі ве́дамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

well-rounded [ˌwelˈraʊndɪd] adj.

1. по́ўны, кру́гленькі (пра чалавека)

2. усебако́ва адукава́ны;

a well-rounded education шыро́кая адука́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зна́ющий

1. прич. які́ (што) ве́дае;

2. прил. (образованный) адукава́ны; (сведущий) дасве́дчаны; (опытный) спрактыкава́ны; (умелый) уме́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gebíldete

sub m, f -n, -n адукава́ны, -ая (чалавек)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Но́тны ’занудлівы, патрабавальны’ (мін., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), ’капрызны’ (жлоб., Мат. Гом.). Параўн. рус. нотный ’адукаваны, разумны, хітры; патрабавальны, капрызны; важны; нудны, надаедлівы’, чэш. notný ’належны; акуратны, прыстойны, значны’, першапачаткова, паводле Махэка₂ (402), у мове музыкаў і спевакоў ’па нотах, паводле нот’ (гл. нота).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)