Адбылда́каць ’паспешна адгаварыць, невыразна адказаць’ (Бяльк.) да серыі экспрэсіўных дзеясловаў са значэннем ’невыразна гаварыць’. Магчыма, кантамінацыя балакаць з балдзіць ’гаварыць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знайсці́ся, знайду́ся, зно́йдзешся, зно́йдзецца; знайшо́ўся, -шла́ся, -ло́ся; знайдзі́ся; зак.

1. Выявіцца, адшукацца.

Пража знайшлася.

Ахвотнікаў ехаць не знайшлося.

2. Не разгубіўшыся, выйсці з цяжкага становішча.

Не знайшоўся адразу, што адказаць.

|| незак. знахо́дзіцца, -хо́джуся, -хо́дзішся, -хо́дзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрэагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак.

Адказаць, адазвацца якім‑н. чынам на тое або іншае дзеянне, ўчынкі. Адрэагаваць на крытыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгы́ркнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Груба, рэзка, злосна адказаць на якое‑н. пытанне, заўвагу. — Папомніш ты, хамуйла! — ціхенька адгыркнуўся Махлярчык... Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцвярджа́льна прысл., сцвярджа́льны bestätigend; bejáhend, zústimmend; bekräftigend;

адказа́ць сцвярджа́льна bejáhen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vernéinen

vt адмаўля́ць

éine Fráge ~ — адмо́ўна адказа́ць на пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пасо́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак.

Разм. Дапамагчы. Расла .. [Ніна] ціхая, не смеючы слова адказаць сварлівай мачысе, думала толькі, каб пасобіць падняцца меншым братам і сястры. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odpisać

зак.

1. адпісаць, адказаць;

2. перапісаць, спісаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

attempt​2 [əˈtempt] v. спрабава́ць; намага́цца, стара́цца; сі́ліцца;

I will attempt to answer all your questions. Я паспрабую адказаць на ўсе вашы пытанні.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аджартава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Адказаць на сур’ёзнае пытанне, патрабаванне жартам. Але тут я аджартаваўся, і калі машына пакаціла далей — забыў пра гэта і ўспомніў толькі цяпер. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)