Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
аднаро́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць аднароднага. Аднароднасць — асноўная адзнака раствораў. □ У паэзіі Багдановіча — у аснове, унутры — адзінства пошукаў, роздуму, працы і — на паверхні — ніякага адзінства почырку, ніякай аднароднасці формы.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
B2[bi:]n.адзна́ка «до́бра»;
She got (a) B in/for geography. Яна атрымала «добра» па геаграфіі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
C2[si:]n. акадэмі́чная адзна́ка «здавальня́юча»;
She got a C in maths. Яна атрымала «здавальняюча» па матэматыцы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
trademark
[ˈtreɪdmɑ:rk]
n.
1) фірмо́вая ма́рка
2) характэ́рная адзна́ка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Élfmeterpunkt
m -es, -e адзінаццаціметро́вая адзна́ка (футбол)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Unterschéidungsmerkmal
n -(e)s, -e распазнава́льная адзна́ка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АБСАЛЮ́ТНАЯ ВЫШЫНЯ́,
абсалютная адзнака, адлегласць па вертыкалі ад якога-небудзь пункта на паверхні зямлі да сярэдняга ўзроўню паверхні акіяна. Для мясціны, вышэйшай за ўзроўневую паверхню, абсалютная вышыня дадатная, для ніжэйшай — адмоўная. Найвыш. пункт Зямлі — г. Джамалунгма (8848 м), найб. нізкая адзнака Зямлі — узбярэжжа Мёртвага мора (-395 м); на Беларусі адпаведна г. Дзяржынская (345 м) і пойма р. Нёман на мяжы з Літвой (80 м). Для геадэзіі і гравіметрыі на тэр. рэспублікі за зыходную ўзроўневую паверхню прыняты сярэдні ўзровень Балтыйскага м., адзначаны нулявым дзяленнем на Кранштацкім футштоку.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пасрэ́дны, ‑ая, ‑ае.
Невысокі па якасці, не вельмі добры, сярэдні, звычайны. Пасрэдная адзнака. □ Што ж датычыць узроўню вытворчасці ў гэтым калгасе, то ён, нягледзячы на вельмі пасрэдныя землі, з’яўляецца даволі высокім.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
atrybut, ~u
м. атрыбут; характэрная прымета (адзнака, уласцівасць)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)