красці, раскрадаць, абкрадаць; цягаць, цягнуць, абіраць, зносіць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

áusplündern

vt рабава́ць; абіра́ць; раскрада́ць

ich bin völlig áusgeplündert — мяне́ абабра́лі як лі́пку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сі́лас, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Сакавіты корм для жывёлы, які атрымліваецца пры заквашванні здробненых кармавых культур у спецыяльных збудаваннях (вежах, траншэях, ямах і пад.). Закладка сіласу. □ У першы год свайго гаспадарання, калі туга было з кармамі, Шаманскі прапанаваў Міхалу Кахновічу абіраць людзей і касіць асаку на сілас. Дуброўскі.

2. ‑а. Спец. Вежа або яма для захавання такога корму.

[Ісп. silos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начища́ть несов.

1. (хорошо вычищать) начышча́ць; (натирать) націра́ць, нашаро́ўваць; (ваксить) наваксо́ўваць;

2. (наготавливать, чистя от кожуры) начышча́ць; абіра́ць; наскраба́ць, наскрэ́бваць; налу́шчваць, налу́зваць; перабіра́ць; см. начи́стить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heráusschalen

1.

vt абіра́ць, вылу́шчваць, вылу́зваць

2.

(sich)

1) вылу́п(лі)вацца (пра птушанят)

2) высвятля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

elect

[ɪˈlekt]

1.

v.t.

1) абіра́ць каго-што́, выбіра́ць галасава́ньнем

2) выбіра́ць

2.

adj.

1) абра́ны, але яшчэ́ не пераня́ўшы ўла́ду (фу́нкцыю)

2) абра́ны (і Бо́гам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schröpfen

vt

1) пуска́ць кроў (хвораму)

2) перан. выма́гаць гро́шы, абіра́ць (каго-н.)

3) надсяка́ць, надраза́ць (кару)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obierać

I

1. незак.

выбіраць, абіраць;

obierać kogo prezesem (na prezesa) — выбіраць каго старшынёй;

2. чысціць; ачышчаць; абіраць (сырую бульбу), лупіць (вараную бульбу);

3. kogo z czego пазбаўляць каго чаго; забіраць у каго што

II obiera|ć

незак. нарываць;

palec obierać — палец нарывае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Апру́дзіцца ’цяжка захварэць, акалець’ (Касп.), рус. арх. опру́дить ’пазбавіць жыцця (безасаб.)’; прудить(ся) ’мачыцца ў пасцель’; арл., прудиться ’грэцца каля агню і абіраць насякомых’, укр. прудити(ся) ’выганяць, давіць насякомых з адзення’. Толькі першае рускае значэнне супадае з беларускім; іншыя, магчыма, абазначаюць дзеянні, звязаныя з хваробай, старэннем, яны, напэўна, звязаны этымалагічна з прудить(ся) ’хутка цячы’ < ’гнаць’, што вынікла з прудить ’рабіць запруду’; параўн., аднак, пудзіць. Калі б не арханг. опрудить, магчыма, трэба было б параўнаць беларускае слова з літ. aprūdýti ржавець’. Параўн. яшчэ апрындзіцца. Гл. апруда 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скло́бка ‘від матыкі з жалезным пальцам замест лапаткі для чысткі ўнутры вялікіх прадметаў’ (Мат.), ‘скобля’ (Пятк. 1), скло́бка, шкло́бка ‘тс’ (ТС), склы́бка ‘тс’ (Шатал.), склэ́бка ‘тс’ (Сл. Брэс.), скло́бля ‘прылада для прыгатавання борці (нож з ручкай)’ (Сержп. Борт.). Укр. палес. скло́бка ‘прылада для здымання кары з дрэва’. Відаць, ад склобі́ць ‘здымаць кару з дрэва’ (ПСл), ‘скрэбці’ (ТС), ‘чысціць рыбу, скрэбці малую бульбу’ (Вешт.), што ў выніку метатэзы з скаблі́ць ‘ачышчаць кару з дрэва; ачышчаць бульбу ад шалупіння’ (Варл., Бяльк., Касп.), ‘часаць’: скабліла ногі (Касп.), ско́блыты ‘абіраць бульбу’ (Сл. Брэс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)