embarrass

[ɪmˈbærəs]

1.

v.t.

1) бянтэ́жыць, саро́міць

2) абцяжа́рваць

3) ускладня́ць

4) заганя́ць у даўгі́

2.

v.i.

саро́мецца, бянтэ́жыцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стесня́ть несов.

1. прям., перен. (сжимать) сціска́ць;

2. (ограничивать) абмяжо́ўваць;

3. (затруднять) перашкаджа́ць (каму), рабі́ць турбо́ты (каму), турбава́ць (каго), абцяжа́рваць (каго); см. стесни́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obciążać

незак.

1. абцяжваць, абцяжарваць;

2. нагружаць;

3. бух. заносіць у дэбет;

obciążać czyje konto — дэбетаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

навалі́ць

1. áufhäufen vt; áuftürmen vt (нагрувасціць); zusámmenwerfen* vt (накідаць);

2. (абцяжарваць, турбаваць) áufbürden vt, áufladen* vt (на каго-н. D);

навалі́ла шмат сне́гу es ist viel Schnee gefállen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

saddle​2 [ˈsædl] v. сядла́ць, сяда́ць у сядло́;

saddle smb. with smth. узва́льваць што-н. на каго́-н., абцяжа́рваць каго́-н. чым-н.

saddle up [ˌsædlˈʌp] phr. v. сядла́ць, сяда́ць у сядло́;

Saddle up! Па конях!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obstruct [əbˈstrʌkt] v.

1. перагаро́джваць, загаро́джваць; ствара́ць перашко́ды;

obstruct the road загаро́джваць даро́гу; заступа́ць даро́гу;

obstruct the light засланя́ць святло́;

obstruct the traffic заміна́ць ву́лічнаму ру́ху

2. перашкаджа́ць, заміна́ць; абцяжа́рваць, ускладня́ць;

obstruct a plan перашкаджа́ць выкана́нню пла́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fatyga

fatyg|a

ж.

1. турботы, клопат; турбацыя;

zadawać sobie ~ę — абцяжарваць сябе; клапаціцца;

podziękować za ~ę — падзякаваць за турботы;

2. стома; стомленасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ballast

[ˈbæləst]

1.

n.

1) баля́ст -у m.

2) сро́дак або́ сі́ла, яка́я ўраўнава́жвае

3) гра́вій -ю m., жвір -у m.

2.

v.t.

1) абцяжа́рваць баля́стам

2) рабі́ць усто́йлівым, ураўнава́жваць

3) высыпа́ць жві́рам (даро́гу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ладава́ць 1, ладова́ті ’прыводзіць у парадак, падпраўляць, рыхтаваць, укладваць’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.), ’рамантаваць, напраўляць’ (Нар. словатв.), укр. ладува́ти ’рыхтаваць, прыстасоўваць’, польск. ładować ’даводзіць да ладу, рамантаваць, рыхтаваць’ (Малапольшча, Мазоўша), чэш. мар. ladovat se ’рыхтавацца да чаго-небудзь’, ’цешыцца, чакаючы штосьці’. Паўн.-слав. утварэнне ад ladъ > лад (гл.). Параўн. ла́дзіць. Сюды ж ла́давацца, ладава́цца ’прыводзіць у парадак, уладкоўваць, збірацца’ (ТСБМ).

Ладава́ць 2 ’складваць’ (Сцяшк.), слонім. ’грузіць’ (Нар. лекс.), ’класці нешта цяжкае’ (Сцяц.), ’падымаць бярвёны на воз пры дапамозе лада’ (ганц., Сл. паўн.-зах.), ст.-бел. ладовати ’грузіць, нагружаць’ (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. ładować ’накладваць, нагружаць, абцяжарваць’ (XVI ст.), якое з с.-в.-ням. laden, ням. laden ’накладваць, напаўняць’, ’зараджаць (зброю)’ (Слаўскі, 4, 421). Сюды ж ст.-бел. ладовница, лядовница ’патранташ’ (XVII ст.), запазычаныя са ст.-польск. ładownica ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трудны ‘цяжкі’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Ласт., Вруб.; паст., Сл. ПЗБ), ‘нудны, прыкры, невыносны’ (Нас.), ‘цяжка хворы’ (Пан.), тру́дна ‘вельмі цяжка, вельмі моцна’ (Нас., Бяльк., Гарэц., Ян., Сл. ПЗБ), ‘пакутліва (пры смерці), балюча, пякельна, нясцерпна’ (воран., в.-дзв., швянч., ашм., пруж., Сл. ПЗБ), ‘немагчыма’, ‘толькі б’ (Нас.), тру́дно ‘цяжка’ (Сл. ПЗБ), трудно́ ‘тс’ (Растарг.); сюды ж труднава́ць ‘пакутаваць, гараваць’ (Сцяц.; маладз., Янк. Мат.), ‘цяжка хварэць, мучыцца пры цяжкай хваробе, перад смерцю’ (Рэг. сл. Віц., Пан., Сл. ПЗБ, Янк. 3.), ‘перажываць, хвалявацца, нервавацца’ (воран., Сл. ПЗБ), ‘трывожыцца’ (Сцяшк.), труднава́цца ‘турбавацца’, ‘пакутаваць, моцна перажываць’ (гродз., Нар. лекс.), ‘знаходзіцца ў цяжкім становішчы’ (Сцяшк. Сл.), трудні́ць ‘абцяжарваць, турбаваць’ (Нас.), ‘мучыць, цягнуць на ваніты’ (мядз., Нар. сл.), трудні́цца ‘мучыцца’, ‘пакутаваць ад болю, ад хваробы перад смерцю’ (віл., рагач., Сл. ПЗБ, Скарбы, Др.-Падб., Сцяшк. Сл.). Да труд 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)