unconditional

[,ʌnkənˈdɪʃənəl]

adj.

безумо́ўны, по́ўны, абсалю́тны

unconditional surrender — по́ўная капітуля́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

безумо́ўны

1. (абсалютны, поўны) únbedingt, völlig, absolút;

безумо́ўнае падпарадкава́нне únbedingter Gehórsam;

2. (несумненны) únzweifelhaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

outright​1 [ˈaʊtraɪt] adj.

1. канчатко́вы; абсалю́тны; катэгары́чны;

an out right refusal рашу́чая адмо́ва

2. адкры́ты, про́сты, шчы́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прафа́н м. Láie m -n, -n, Profáne m -n, -n;

абсалю́тны прафа́н ein blútiger Láie

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

магі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да магілы. Магільны камень. Магільны насып.

2. Такі, як у магіле. Магільны холад. // Абсалютны, поўны (аб цішыні, спакоі). Магільная цішыня была ў Чыкілевічавай хаце, калі старшыня сельсавета агалошваў.. грозную рэвалюцыю. Колас.

3. Глухі, нізкі; замагільны (пра голас).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

völlig

1.

a по́ўны, абсалю́тны, канчатко́вы

2.

adv по́ўнасцю, ца́лкам, зусі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

crass [kræs] adj.

1. дурны́, неразу́мны, безразва́жны;

crass behaviour неразу́мныя паво́дзіны

2. по́ўны, абсалю́тны (пра дурасць, некультурнасць і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слых, -у, м.

1. Адно з пяці знешніх пачуццяў, якое дае магчымасць успрымаць гукі.

Органы слыху.

2. Здольнасць правільна ўспрымаць і аднаўляць музычныя гукі.

Абсалютны с.

Падбіраць музыку на слых.

3. Вестка, гаворка пра каго-н., звычайна нічым яшчэ не падмацаваная.

Сярод людзей пра гэта пайшоў нядобры с.

◊

Ні слыху ні дыху (разм.) — няма ніякіх вестак.

|| прым. слыхавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Слыхавыя органы.

С. апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

crass

[kræs]

adj.

1) по́ўны; канчатко́вы, абсалю́тны

crass ignorance — по́ўнае не́вуцтва

2) про́сты, недаліка́тны, грубія́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

absolutny

absolutn|y

абсалютны, поўны, вычарпальны, неабмежаваны;

~a cisza — поўная цішыня;

~a większość — абсалютная большасць;

zero ~e фіз. абсалютны нуль;

~e szczęście — бязмежнае шчасце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)