безумо́ўны

1. (абсалютны, поўны) únbedingt, völlig, absolút;

безумо́ўнае падпарадкава́нне únbedingter Gehórsam;

2. (несумненны) únzweifelhaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)