ашчапе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Моцна абхапіць, абняць. Ашчаперыўшы.. рыжаватую сынаву галаву,.. [Агата] моцна заплакала на ўсю хату. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдыма́ць

1. umármen vt; in die Árme schlíeßen*;

2. гл. абняць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абня́цца, абнімуся, абнімешся, абнімецца і (радзей) абдымуся, абдымешся, абдымецца; зак.

Абняць адзін аднаго. Абняцца на развітанне. □ [Валошын і Купрыянаў] па-мужчынску нязграбна абняліся і пацалаваліся. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саслабе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў фізічна слабы, нядужы. Салвесіха варухнула саслабелай рукой, стараючыся дацягнуцца да ўнучкі і, магчыма, апошні раз абняць яе. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., каго-што.

1. Тое, што і абчапляць.

2. Акружыць. [Немцы] усю вёску абчапілі. Місько.

3. Абняць. Раптам.. [Кастуся] хтосьці абчапіў рукамі. Прокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ажырга́ць ’асядлаць (каня)’ (Сцяшк. МГ), абжаргаць ’абняць нагамі’ (Карскі, Мат. Ковенск.), ажыргнуць ’пераступіць праз што-небудзь’ (КЭС, лаг.). Запазычанне з балтыйскага. Параўн. літ. žìrgas ’конь’, apžer̃gti ’растапырваць’. Гл. Урбуціс, Baltistica, V (I), 1969, 59.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падня́ць ’узяць, падабраць што-н. з зямлі, падлогі і пад.; перавесці ў вертыкальнае становішча і г. д.’ Рус. подня́ть, укр. підня́ти, польск. podjąć і г. д. Да праслав. j‑ьmǫ, ęti. Параўн. абняць, мець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przygarnąć

зак.

1. даць прытулак, прытуліць;

2. абняць, прытуліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uścisnąć

зак. абняць; сціснуць;

uścisnąć rękę — паціснуць руку; парукацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

обле́чь​II сов.

1. (обволочь) аблажы́ць;

2. (о платье и т. п.) абня́ць, прыста́ць (да чаго); см. облега́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)