bounden

[ˈbaʊndən]

1.

adj.

вымага́ны, абавязко́вы; кане́чны

one’s bounden duty — кане́чны абавя́зак

2.

v. p.p. of bind

абавя́заны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

owe [əʊ] v.

1. быць вінава́тым, завінава́ціцца;

How much do I owe you? Колькі я вам вінаваты?

2. быць абавя́заным;

He owes everything to his mother. Ён усім абавязаны маці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obligation [ˌɒblɪˈgeɪʃn] n. абавя́зак; доўг; абавяза́цельства;

be under an obligation to smb. быць абавя́заным каму́-н.; быць у даўгу́ пе́рад кім-н.;

You are under no obligation to reply. Вы не абавязаны даваць адказ.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

liable

[ˈlaɪəbəl]

adj.

1) падле́глы чаму́, схі́льны да чаго́

Glass is liable to break — Шкло лёгка б’е́цца

2) адка́зны за што

3) абавя́заны да чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

еди́нственно нареч.

1. адзі́на;

еди́нственно возмо́жный спо́соб адзі́на магчы́мы спо́саб;

2. (только, исключительно) адно́, то́лькі, выклю́чна;

э́тим мы обя́заны еди́нственно ему́ гэ́тым мы абавя́заны то́лькі (выклю́чна) яму́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́нзар, ‑а, м.

1. У старажытным Рыме — службовая асоба, якая ведала цэнзам (у 1 знач.), сачыла за паступленнем падаткаў, ажыццяўляла нагляд за норавамі і пад.

2. Службовая асоба, якая ажыццяўляе цэнзуру (у 2 знач.). — Калі праз дзве гадзіны цэнзар не прыйдзе канфіскоўваць кнігу, значыць яе можна пускаць у людзі. С. Александровіч. Рэвалюцыйная дзейнасць Міцкевіча ў 1848–1849 гадах абвастрыла пільнасць царскіх цэнзараў. Лойка. // Уст. У бурсе — вучань, абавязаны сачыць за паводзінамі класа.

[Ад лац. censor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zobowiązać

zobowią|zać

зак. абавязаць;

~zać do czego — абавязаць што зрабіць;

~że mnie pan ... — я буду вам абавязаны...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

owe

[oʊ]

v., owed, owing

1) быць вінава́тым

2) быць абавя́заным, быць у даўгу́

We owe a great deal to our parents — Мы шмат чым абавя́заны на́шым бацька́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ДЖАГІ́Р,

найбольш пашыраная форма феад. землекарыстання ў Магольскай імперыі ў Індыі ў 16—18 ст. Сярэдні памер Дж. быў вялікі (да 100 тыс. га). Уладальнік (джагірдар) атрымліваў долю дзярж. зямельнага падатку з Дж. на сваю карысць, за гэта быў абавязаны ўтрымліваць атрад наёмных коннікаў. У 1574 Акбар спрабаваў ліквідаваць сістэму Дж., што выклікала супраціўленне мусульм. джагірдараў. У 17 ст. ўзнікла тэндэнцыя да перараджэння Дж. ў спадчыннае валоданне (ажыццяўлялася ў 18 ст.).

т. 6, с. 84

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фоб

(англ. fob, ад free on board = свабодна на борце)

знешнегандлёвы дагавор, звязаны з марской перавозкай тавараў, калі прадавец абавязаны за ўласны кошт даставіць груз на судна, пасля чаго ўсе затраты пераносяцца на пакупніка (гл. таксама сіф).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)