абавя́заны, -ая, -ае.

1. з інф. Які мае што-н. сваім абавязкам.

Я а. дапамагчы таварышу.

2. каму-чаму. Які знаходзіцца ў даўгу перад кім-, чым-н.

Я многім а. гэтаму чалавеку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абавя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абавя́заны абавя́заная абавя́занае абавя́заныя
Р. абавя́занага абавя́занай
абавя́занае		 абавя́занага абавя́заных
Д. абавя́занаму абавя́занай абавя́занаму абавя́заным
В. абавя́заны (неадуш.)
абавя́занага (адуш.)		 абавя́заную абавя́занае абавя́заныя (неадуш.)
абавя́заных (адуш.)
Т. абавя́заным абавя́занай
абавя́занаю		 абавя́заным абавя́занымі
М. абавя́заным абавя́занай абавя́заным абавя́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абавя́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абавя́заны абавя́заная абавя́занае абавя́заныя
Р. абавя́занага абавя́занай
абавя́занае		 абавя́занага абавя́заных
Д. абавя́занаму абавя́занай абавя́занаму абавя́заным
В. абавя́заны (неадуш.)
абавя́занага (адуш.)		 абавя́заную абавя́занае абавя́заныя (неадуш.)
абавя́заных (адуш.)
Т. абавя́заным абавя́занай
абавя́занаю		 абавя́заным абавя́занымі
М. абавя́заным абавя́занай абавя́заным абавя́заных

Кароткая форма: абавя́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абавя́заны обя́занный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавя́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Часцей у знач. вык. з інф. Які мае што‑н. сваім абавязкам, павінен што‑н. выканаць. Успомніў [Піліпчык] самы суровы загад дзядзькі Астапа: усё, што знойдзе ён у лесе ці дзе на полі, абавязаны адразу ж яму паказаць. Лынькоў.

2. каму-чаму. Які знаходзіцца ў даўгу перад кім‑н. Я з маленства табе абавязаны Сэрцам чыстым і светлай душой. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феада́льна-абавя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. феада́льна-абавя́заны феада́льна-абавя́заная феада́льна-абавя́занае феада́льна-абавя́заныя
Р. феада́льна-абавя́занага феада́льна-абавя́занай
феада́льна-абавя́занае		 феада́льна-абавя́занага феада́льна-абавя́заных
Д. феада́льна-абавя́занаму феада́льна-абавя́занай феада́льна-абавя́занаму феада́льна-абавя́заным
В. феада́льна-абавя́заны (неадуш.)
феада́льна-абавя́занага (адуш.)		 феада́льна-абавя́заную феада́льна-абавя́занае феада́льна-абавя́заныя (неадуш.)
феада́льна-абавя́заных (адуш.)
Т. феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́занай
феада́льна-абавя́занаю		 феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́занымі
М. феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́занай феада́льна-абавя́заным феада́льна-абавя́заных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паві́нен, -нна, у знач. вык.

1. каму. Абавязаны аддаць доўг.

Сусед мне п. пяцьдзясят рублёў.

2. з інф. Абавязаны зрабіць што-н.

Мы павінны змагацца за мір.

3. з інф. Пра тое, што адбудзецца абавязкова, непазбежна або мяркуецца адбыцца.

Ён п. хутка з’явіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падсправазда́чны, -ая, -ае.

1. Які выдаецца з умовай справаздачы.

Падсправаздачныя грошы.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу.

Падсправаздачная асоба.

|| наз. падсправазда́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обя́занный абавя́заны; (благодарный) удзя́чны;

я обя́зан помо́чь ему́ я абавя́заны дапамагчы́ яму́;

я вам о́чень обя́зан я вам ве́льмі ўдзя́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсправазда́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выдаецца з умовай наступнай справаздачы аб расходзе грошай.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)