засто́парыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Спыніцца, спыніць сваю дзейнасць. Калі застопарылася адна з машын, у ваду пайшлі вадалазы. Лынькоў. // перан. Разм. Затрымацца ў сваім руху, развіцці. Работа застопарылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галу́ргія

(ад гр. hals = соль + ergon = работа)

галіна хімічнай тэхналогіі, якая распрацоўвае спосабы атрымання солей з прыродных ці штучна прыгатаваных водных раствораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

botch

[bɑ:tʃ]

1.

v.t.

1) парта́чыць, псава́ць

2) неакура́тна ла́таць або́ зашыва́ць

2.

n.

1) бла́га вы́кананая рабо́та

2) ла́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампіля́цыя

(лац. compilatio = крадзеж, аграбленне)

апрацоўка вынікаў чужых даследаванняў без самастойнага вывучэння першакрыніц, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Падра́д 1 ’абавязацельства выканаць якую-н. работу за пэўную плату, а таксама работа, якая выконваецца паводле такога абавязацельства’ (ТСБМ). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад падрадзіць < рад (гл.).

Падрад 2 ’непасрэдна адзін за другім; без перапынку; запар’. Рус. подряд ’тс’. Ад под і рад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пасядзе́нне, пасядзённіко ’спакойная работа’, ’бяседа’ (Нас.). Утвораны ад дзеяслова пасядзёць < сядзёць (гл.). Сюды ж пасядзенкі, пасядушкі ’наведванне каго-н. з мэтай прабавіць вольны час у размовах’ (ТСБМ), маг. пасядзелкі ’вячоркі дзяўчат-папрадух’ (Жакава–Блінава, Пытанні бел. дыял.), поседанье, поседзёнькі, поседзёнкі ’тс’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пи́сьменный пісьмо́вы;

пи́сьменный знак пісьмо́вы знак;

пи́сьменный ответ пісьмо́вы адка́з;

пи́сьменные принадле́жности пісьмо́выя прыла́ды;

пи́сьменный прибо́р пісьмо́вы прыбо́р;

пи́сьменная рабо́та школ. пісьмо́вая рабо́та;

пи́сьменный стол пісьмо́вы стол;

пи́сьменный экза́мен пісьмо́вы экза́мен;

в пи́сьменной фо́рме у пісьмо́вай фо́рме.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́ншыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Разм. Рабіць меншым; памяншаць. На хвіліну пакідаецца работа, адстаўляюцца піўныя пляшкі, вёдры з півам, пакідаецца солад і нават печ меншыць свой агонь. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязла́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца неадначасова, нядружна. Нязладжаная работа. Нязладжаная страляніна.

2. Пазбаўлены гармоніі, несуладны. Нязладжаны хор. □ Пяюць [хлопцы] з ахвотай, самааддана, хоць галасы нязладжаныя — не паспелі спецца. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаспява́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дрэнную паспяховасць, адстае ў занятках. Непаспяваючы вучань. // у знач. наз. непаспява́ючы, ‑ага, м. Вучань, які мае дрэнныя адзнакі, адстае ў занятках. Работа з непаспяваючымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)