мангальф’е́р

(фр. J. і E. Motgolfier = прозвішча французскіх братоў-вынаходцаў 18 ст.)

паветраны шар, напоўнены нагрэтым паветрам; зрабіў першы палёт у 1783 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мілеры́т

(ад англ. W. Miller = прозвішча англ. мінералога (1801—1880)

мінерал класа сульфідаў латунна-жоўтага колеру, які ўваходзіць у склад медна-нікелевых руд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паласі́т

[ад ням. P. Pallas = прозвішча ням. прыродазнаўцы (1741—1811)]

жалезна-каменны метэарыт, які мае выгляд жалезна-нікелевай губкі з запоўненымі алівінам порамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паркінсані́зм

(ад англ. Parkinson = прозвішча англ. урача)

хваравіты стан, звязаны з паражэннем глыбокіх аддзелаў галаўнога мозгу пры энцэфаліце, атэрасклерозе сасудаў мозгу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рышэлье́

[фр. A. Richelieu = прозвішча фр. кардынала (1585—1642)]

ажурная вышыўка, у якой край малюнка абкіданы пяцельным швом, а прасветы запоўнены рашотчатымі злучэннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

смітсані́т

[ад англ. J. Smithson = прозвішча англійскага мінералога (1765—1829)]

мінерал класа карбанатаў белага колеру з зеленаватым, бураватым або шараватым адценнямі; руда цынку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спіне́т

(іт. spinetta, ад Spinetti = прозвішча іт. музычнага майстра)

невялікі клавесін чатырохвугольнай або трохвугольнай формы з адзінарнымі струнамі і гукарадам да чатырох актаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фергусані́т

[ад англ. Ferguson = прозвішча амер. хіміка (1750—1774)]

мінерал, складаны вокісел ніобію, танталу, тытану, ітрыевых рэдкіх зямель цёмна-бурага або чорнага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хуліга́н

(англ. hooligan, ад Hooligan = прозвішча сям’і злачынцаў, якія жылі ў Лондане ў 18 ст.)

той, хто груба парушае грамадскі парадак, учыняе бясчынствы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шрапне́ль

[англ. shrapnel, ад H. Shrapnel = прозвішча англ. вынаходцы (1761—1842)]

артылерыйскі снарад, набіты круглымі кулямі, якія прызначаны для паражэння жывой сілы праціўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)