ве́шалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
1. Дошка або стойка з кручкамі, на якія вешаюць адзенне.
2. Пятля, прышытая да адзення, за якую яго вешаюць.
Прышыць вешалку.
3. Планка з кручком, на якую вешаецца адзенне ў распраўленым па плячах выглядзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
запрасі́ць сов.
1. пригласи́ть;
наве́двальніка ~сі́лі се́сці — посети́теля пригласи́ли сесть;
гаспада́р ~сі́ў паспрабава́ць мёду — хозя́ин пригласи́л попро́бовать мёду;
з. на та́нец — пригласи́ть на та́нец;
2. пригласи́ть, попроси́ть, позва́ть; зазва́ть;
мяне́ ~сі́лі ў го́сці — меня́ пригласи́ли (позва́ли) в го́сти;
з. у ха́ту — пригласи́ть (зазва́ть) в дом;
з. у прэзі́дыум — пригласи́ть в прези́диум;
3. (цену) запроси́ть;
з. за тава́р ве́льмі до́рага — запроси́ть за това́р о́чень до́рого
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
звяза́ць сов.
1. в разн. знач. связа́ть; (сделать посредством вязания — ещё) вы́вязать;
з. канцы́ вяро́ўкі — связа́ть концы́ верёвки;
з. каго́-не́будзь — связа́ть кого́-л.;
з. абяца́ннем — связа́ть обеща́нием;
з. адну́ з’я́ву з друго́й — связа́ть одно́ явле́ние с други́м;
з. панчо́ху — связа́ть (вы́вязать) чуло́к;
з. кро́квы — плотн. связа́ть стропи́ла;
2. охот. состру́нить;
3. спец. (плоты) сча́лить; (брёвна) сплоти́ть;
◊ з. за чубы́ — страви́ть;
з. сабе́ ру́кі — связа́ть себе́ ру́ки;
двух слоў не звя́жа — двух слов не свя́жет;
сказа́ў як ~за́ў — сказа́л как связа́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вы́везці, -зу, -зеш, -зе; -вез, -зла; -зі; зак., каго-што.
1. Везучы, аддаліць, адправіць куды-н., за межы чаго-н.
В. бярвенне з лесу.
В. дзяцей за горад.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выручыць, дапамагчы выбрацца з цяжкага становішча (разм.).
Вывез шчаслівы выпадак.
|| незак. выво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.
|| наз. вы́ваз, -у, м. (да 1 знач.) і вы́вазка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 знач.).
|| прым. вывазны́, -а́я, -о́е (паводле 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
борт, -а, М -рце, мн. барты́, барто́ў, м.
1. Бакавая сценка марскога або рачнога судна, самалёта.
Кінуць за б.
Апынуцца (аказацца) за бортам (таксама перан.: аказацца выключаным з якой-н. справы).
2. Сценка кузава грузавога аўтамабіля, адкрытага таварнага вагона і пад.
Барты грузавіка.
3. Левы або правы край адзення (паліто, пінжака і пад.) з петлямі або гузікамі для зашпільвання.
|| памянш. бо́рцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 і 3 знач.).
|| прым. бартавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
счапі́ць, счаплю́, счэ́піш, счэ́піць; счэ́плены; зак., што.
1. Злучыць, прымацаваўшы адно да аднаго, зачапіўшы адно за адно.
С. вагоны.
2. Моцна злучыць (пальцы, рукі; разм.).
Настылыя пальцы не надта счэпіш.
3. з чаго. Адчапіць, зняць (разм.).
С. вядро з крука.
4. Сшыць, прышыць на скорую руку (разм.).
С. за вечар спадніцу.
|| незак. счэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. счапле́нне, -я, н., счэ́пліванне, -я, н. і счэп, -у, м.
|| прым. счэ́пны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ззя́нне, -я, н.
1. гл. ззяць.
2. Яркае святло, якое выпраменьваецца або адлюстроўваецца чым-н.
Сонечнае з.
У ззянні славы (перан.).
○
Паўночнае ззянне — свячэнне высокіх слаёў атмасферы, якое назіраецца за палярным кругам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гры́жа, -ы, мн. -ы, грыж, ж.
1. Хвароба, звязаная з выпадзеннем часткі якога-н. унутранага органа за межы поласці, у якой ён знаходзіцца.
2. Выпучаны такім чынам орган.
|| прым. гры́жавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сачы́ць I несов.
1. следи́ть, присма́тривать, наблюда́ть;
с. за дзе́цьмі — следи́ть (присма́тривать, наблюда́ть) за детьми́;
с. за во́рагам — наблюда́ть за враго́м;
2. высле́живать;
с. ваўко́ў — высле́живать волко́в
сачы́ць II несов., в разн. знач. сочи́ть; (о запахе и т.п. — ещё) источа́ть;
с. мёд з со́таў — спец. сочи́ть мёд из сот;
со́сны со́чаць пах смалы́ — со́сны источа́ют за́пах смолы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
из, изо предлог с род. з, са (каго, чаго); при этом са употребляется перед словами, начинающимися с двух и более согласных, из которых первый шипящий, свистящий или плавный;
выходи́ть из воды́ выхо́дзіць з вады́;
из ко́жи лезть са ску́ры вылу́звацца;
узна́ть из газе́т даве́дацца з газе́т;
не́которые из това́рищей некато́рыя з тава́рышаў;
мла́дший из бра́тьев мало́дшы з брато́ў;
варе́нье из я́год варэ́нне з я́гад;
из него́ вы́йдет хоро́ший рабо́тник з яго́ вы́йдзе до́бры рабо́тнік;
◊
из уваже́ния к заслу́гам з пава́гі да заслуг; кроме того, иногда переводится также иными предлогами, в частности: а) (при превосходной степени) з, са (каго, чаго); за (каго, што); ад (каго, чаго);
поле́знейшее из сре́дств найкары́снейшы са сро́дкаў;
лу́чший из всех ле́пшы з (за, ад) усі́х; б) (при обозначении причины, основания, цели) з, са (каго, чаго); на (кім, чым);
из любви́ к иску́сству з (па) лю́басці да маста́цтва;
и́зо дня в день дзень пры дні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)