распе́цца, ‑пяюся, ‑пяешся, ‑пяецца; ‑пяёмся, ‑пеяцеся; зак.

1. Прапеўшы некаторы час, запець лёгка і свабодна.

2. Пачаўшы пець, захапіцца спевамі. [Дуня:] — Нешта мы с[ёння] распеліся!.. — Але ці будзем скакаць? — не пераставала дурэць Ганна Карнілава. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упе́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Абл. Утаропіцца. Дзед з цікаўнасцю ўперыўся на ўнука. Шынклер. [Мікола] глядзеў на .. [маці] ўпаўшымі, зашклёнымі ад слёз вачыма, а пасля павярнуўся на спіну, уперыўся зрокам у столь і нешта думаў... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фантасмаго́рыя, ‑і, ж.

Кніжн.

1. Прывіды, вычварныя малюнкі, што бачацца чалавеку ў хваравітым стане. // Нешта нерэальнае, што існуе толькі ў марах, ва ўяўленні.

2. Фантастычныя карціны, фігуры, якія атрымліваюцца з дапамогай розных аптычных прыстасаванняў.

[Ад грэч. phantasma — прывід, здань і agoreuō — гавару.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blockbuster

[ˈblɑ:k,bʌstər]

n.

1) паве́траная бо́мба вялі́кага калі́бру

2) фільм, зро́блены вялі́кім ко́штам

3) Figur. не́шта вялі́кае, грандыёзнае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

cull

[kʌl]

1.

v.t.

1) выбіра́ць, адбіра́ць (ле́пшае)

2)

а) перабіра́ць

б) адкіда́ць (го́ршае)

2.

n.

не́шта забракава́нае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nugget

[ˈnʌgɪt]

n.

1) камя́к -а́ m., камячо́к -ка́, кава́лак -ка m.

2) самаро́дак зо́лата

3) не́шта ва́ртаснае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

scrawl

[skrɔl]

1.

v.t.

неакура́тна, невыра́зна піса́ць, крэ́мзаць

2.

n.

1) благі́, невыра́зны по́чырк

2) не́шта накрэ́мзанае насьпе́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

torso

[ˈtɔrsoʊ]

n., pl. -sos

1) ту́лава n.

2) торс -а m.

3) Figur. не́шта зьняве́чанае або́ незако́нчанае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Масты́ріць ’мастачыць, нешта рабіць арыгінальнае’ (мсцісл., З нар. сл.). Рус. кастр., курган. мастырить ’майстраваць што-небудзь’. Бел.-рус. ізалекса. Утворана ад пск., цвяр. масте́рить пры ад’ідэацыі насты́рны. Да ма́йстар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпла́віць ’прыгнаць па вадзе’ (ТС). Рус. дыял. припла́вить ’тс’, при́плавь ’нешта прыбітае да берага, выгнутае вадой’, укр. при́плав ’прыстань’, чэш. připlaviti ’прынесці плынню, хваляй; сплавіць па рацэ’. Да плавіць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)