паяві́цца сов., в разн. знач. появи́ться;

п. на даро́зе — появи́ться на доро́ге;

~ві́лася но́вая ду́мка — появи́лась но́вая мысль;

но́выя лю́дзі ~ві́ліся ў вёсцы — но́вые лю́ди появи́лись в дере́вне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прынале́жны

1. (да чаго) принадлежа́щий (к чему);

2. (да чаго) прича́стный (к чему);

лю́дзі, ~ныя да літарату́ры — лю́ди, прича́стные к литерату́ре;

3. грам. притяжа́тельный;

п. займе́ннік — притяжа́тельное местоиме́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

посторо́нний

1. (чужой) чужы́;

посторо́нние лю́ди чужы́я лю́дзі;

2. (побочный) пабо́чны;

посторо́нние дела́ пабо́чныя спра́вы;

3. м., сущ. пабо́чная асо́ба;

посторо́нним вход воспреща́ется пабо́чным асо́бам увахо́д забаро́нены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

замо́ва, ‑ы; Р мн. ‑моў; ж.

Набор слоў і выразаў, якому забабонныя людзі прыпісваюць магічную сілу; заклінанне. Вярталіся бацькі дамоў, Аглядвалі старыя сохі Пад шэпты дзедаўскіх замоў. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́барачны, ‑ая, ‑ае.

Не кожны, некаторы; не суцэльны, частковы. Выбарачны кантроль. □ Людзі не чакалі, пакуль роўна даспее.. жыта, а пачыналі жніво выбарачным парадкам, галоўным чынам на ўзгорках. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпра́ва, ‑ы, ж.

Набажэнства. Ніжэй, на шырокім зялёным сухадоле.. паставілі.. людзі над крыніцаю каплічку. У ільінскую пятніцу бывае тут адправа. Гарэцкі. Перад абедам Вінцэнты зрабіў жалобную адправу. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жні́вень, жніўня, м.

Восьмы месяц года, апошні летні месяц. Быў канец жніўня — час, калі спяшаліся на вучобу студэнты, вярталіся ўдзельнікі шматлікіх экскурсій, людзі, якія адпачывалі на курортах. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міра́нін, ‑а; мн. міране, ‑ран; м.

Уст.

1. Чалавек, які не мае духоўнага звання.

2. Член сельскай грамады, міра ​2; селянін.

3. толькі мн. (міра́не, ‑ран). Народ, людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагру́зчык, ‑а, м.

1. Тое, што і грузчык. Ездзілі на.. [паравічках] тутэйшыя людзі — нагрузчыкі торфу і капальнікі яго. Чорны.

2. Прыстасаванне для нагрузкі чаго‑н. Універсальны нагрузчык на трактар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., чаго.

Зжаць нейкую колькасць чаго‑н. Нажаць капу жыта. □ Толькі канчаючы работу, людзі заўважылі, як страшэнна многа яны пажалі збажыны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)