Сцяба́ць і сцёбаць ’біць чым-небудзь гнуткім; хвастаць’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Растарг., Чач., Шат., Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), сцяба́ць ’вастрыць мянташкай касу’ (Варл., Гіл.), ’шыць шырокімі шыўкамі’ (Варл.), сцёбаць жыта ’малаціць акалотам’ (лаг., Стан.), сцёб ’хлоп! (удар бізуном)’ (Нас., Байк. і Некр.), сцёб, сцёбка ’пакаранне розгамі’ (Нас.), сцебену́ць ’сцебануць’ (ТС), сцяба́чка ’вострая каса’ (Сцяшк.), ’самаробны брусок вастрыць касу’ (Касп.; докш., Янк. Мат.; мядз., Сл. ПЗБ). Укр. сті́бати ’шыць, прашываць’, стьоба́ти ’сцябаць, біць, хвастаць’, рус. стеба́ть ’шыць, прашываць’, ’аплятаць’, ’упісваць, есці’, ’біць, хвастаць’, стёбка ’прут’, польск. ściebać ’нізаць’. Пэўнай этымалогіі няма. Зубаты (у Фасмера, 3, 750), Праабражэнскі (2, 377–378) меркавалі аб роднасці з рус. стебель ’сцябло’. Паводле Зяленіна (у Фасмера, там жа), слова паходзіць са стега́ть ’прашываць; біць, хвастаць’; ‑б‑ з’явілася пад уплывам стебель. Супраць гэтых версій Ільінскі (ИОРЯС, 23, 7, 176 і наст.), які набліжаў да ням. Steppen ’прашываць’, Stift ’стрыжань’ і лац. stipo, ‑āre ’сціскаць, звальваць разам’, што не адпавядае ‑e‑ ў корані слова. Параўноўвалі таксама з літ. stem̃bti ’мацнець’, stabýti ’спыняць’, ст.-інд. stabnā́ti ’падпірае, затрымлівае’, авест. stəmbana‑ ’апора’ (Уленбек, 343). На думку Груненталя (ИОРЯС, 18, 4, 136), значэнні ’шыць, прашываць’ і ’біць; хвастаць’ маглі развіцца з ’калоць’. Гл. яшчэ Аткупшчыкоў (Этимология–1984, 192), які прыводзіць дакладна адпаведнае славянскаму слову лат. stibát ’сцябаць, хвастаць’. Гл. ЕСУМ, 5, 418.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

watch

[wɑ:tʃ]

1.

v.t.

1) глядзе́ць

to watch a play — глядзе́ць п’е́су

2) сачы́ць; назіра́ць, цікава́ць

3) вартава́ць

He watched throughout the night — Ён вартава́ў усю́ ноч

4) пільнава́ць; сьцерагчы́

5) нагляда́ць, дзяжу́рыць

2.

n.

1) ва́рта f.; ва́хта f.

A man keeps watch over the bank at night — Сто́раж варту́е банк уначы́

2) ахо́ўваньне, вартава́ньне n.

3) гадзі́ньнік -а m. (ручны́, кішэ́нны)

The watch is fast (slow) — Гадзі́ньнік сьпяша́ецца (адстае́)

The watch keeps the right time — Гадзі́ньнік ідзе́ дакла́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

punkt, ~u

I punk|t

м.

1. пункт;

~t obserwacyjny — назіральны пункт;

~t topliwości фіз. пункт кіпення;

~t ciężkości фіз. цэнтр цяжару;

~t widzenia — пункт погляду;

mieć sobie za ~t honoru — лічыць для сябе справай гонару;

na martwym ~cie перан. на мёртвым пункце;

2. пункт, параграф;

3. спарт. ачко;

zdobyć ~t — атрымаць ачко

II разм.

роўна; дакладна;

punkt czwarta — роўна чатыры гадзіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

consideration

[kən,sɪdəˈreɪʃən]

n.

1) разгля́д -у m., абмеркава́ньне n.

to give careful consideration to this question — дакла́дна абмеркава́ць гэ́тае пыта́ньне

to submit for consideration — адда́ць на разгля́д

2) меркава́ньне n., ду́мка f., пагля́д -у m.

That is a consideration — Мо́жна гэ́так меркава́ць; Гэ́та до́бры пагля́д

3) ува́га, ува́жлівасьць; паша́на, пава́га f.

an author worthy of consideration — а́ўтар ва́рты ўва́гі

4) адпла́та f.; узае́мная паслу́га; кампэнса́цыя f., узнагаро́джаньне n.; пла́та f.

•

- be under consideration

- in consideration of

- take into consideration

- under consideration

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

due

[du:]

1.

adj.

1) нале́жны; заслу́жаны; адпаве́дны

with due respect — з нале́жнай паша́най

the due reward — нале́жная ўзнагаро́да

2) які́ нале́жыцца, нале́жны

the money due him for his work — гро́шы, які́я нале́жацца яму́ за пра́цу

3) тэрміно́вы

The train is due in ten minutes — Цягні́к паві́нен прыйсьці́ за дзе́сяць хвілін

2.

n.

нале́жнае, заслу́жанае n.

3.

adv.

дакла́дна; про́ста

The wind is due east — Ве́цер дзьме про́ста на ўсхо́д

•

- due to

- dues

- Give a person his due

- in due time

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

меркава́ць, мяркую, мяркуеш, мяркуе; незак.

1. Гаварыць, разважаць, абмяркоўваючы што‑н.; думаць. Доўга сядзелі Глушкевіч з Нічыпарам пры лямпе, доўга меркавалі, дзе і што будаваць. Дуброўскі. [Карніцкі:] — Вось зараз мы меркавалі: жаць жыта па палосках ці абагуль[ва]ць усе пасевы і пачынаць уборку калектыўна. Паслядовіч.

2. Рабіць якія‑н. вывады, дапушчэнні, здагадкі. Паводле слоў самога доктара можна было меркаваць, што вельмі многія яго таварышы працуюць у вялікіх гарадах. Васілевіч. Вярнуўшыся з задання, Андрэй дзень-два амаль не выходзіў з свае зямлянкі. Што ён там рабіў — таксама ніхто дакладна не ведаў. Кожны меркаваў па-свойму. Шамякін. // Лічыць неабходным, найбольш магчымым, патрэбным. — Самі ўжо мяркуйце, што рабіць: пакараць ці дараваць волю... Васілевіч. [Мікола:] Я мяркую, што Настасся Рыгораўна павінна ў наш калгас пераехаць. Крапіва.

3. Мець намер, план. У самыя бліжэйшыя дні Сяргей меркаваў узяцца за складанне глебавай карты калгаса. Шахавец. Пасля сяўбы Андрэй меркаваў завесці чорную кабылу ў валасное мястэчка Старочын і прадаць там. Чарнышэвіч.

4. Ацэньваць якім‑н. чынам, рабіць заключэнне. [Апейка:] — Мы будзем меркаваць пра вас па тым, што і як вы будзеце рабіць... Мележ. [Камандзір:] — Яно-то праўду гавораць, што па знешняму выгляду нельга меркаваць аб сіле чалавека. Шамякін.

5. Разм. Прымяраць, прыкідваць. Бацька сядзеў каля стала. Меркаваў скурат да пераплеценага лапця. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scharf

1.

a во́стры

2) рэ́зкі, прані́злівы

3) е́дкі

4) во́стры, то́нкі (пра слых)

5) мо́цны (пра акуляры)

~e Patrónen — баявы́я патро́ны [набо́і]

ein ~er Schuss — тра́пны стрэл

auf j-n [auf etw.] ~ sein — мо́цна ціка́віцца кім-н. [чым-н.]; разм. пра́гнуць, мо́цна хаце́ць [жада́ць] (чаго-н.), ква́піцца (на што-н.)

2.

adv

1) во́стра (навастрыць)

2) дакла́дна; ува́жліва; пі́льна

~ bewáchen — пі́льна ахо́ўваць

3) рашу́ча; рэ́зка; энергі́чна

~ dúrсhgreifen* — прыня́ць рашу́чыя ме́ры

~ máchen — падбухто́рваць, ве́сці кампа́нію супро́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

just

[dʒʌst]

1.

adj.

1) справядлі́вы; пра́вільны

2) пра́ведны

a just life — пра́веднае жыцьцё

3) заслу́жаны, заро́блены; абгрунтава́ны, слу́шны

a just reward — заслу́жаная ўзнагаро́да

4) зако́нны

a just claim — зако́ннае дамага́ньне

5) дакла́дны

a just scale — дакла́дная вага́

2.

adv.

1) дакла́дна, якра́з

just right — якра́з до́бра, адпаве́дна

2) то́лькі што

He has just gone — Ён то́лькі што пайшо́ў

3) ледзь

I just caught the train — Я ледзь пасьпе́ў на цягні́к

4) то́лькі

He is just an ordinary man — Ён усяго́ то́лькі звыча́йны чалаве́к

•

- just about

- just now

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́значыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. і з дадан. сказам. Распазнаць, высветліць што‑н. невядомае, няяснае. Вызначыць прычыну. □ Вартавы драмаў, утуліўшы галаву ў калені, і вызначыць, хто ён — немец ці наш, было цяжка. Лупсякоў. // Разабрацца ў чым‑н., усвядоміць сабе. Вызначыць сваё становішча. // Дакладна ўстанавіць што‑н. Вызначыць цэны. Вызначыць адлегласць. □ [Ганна Аляксандраўна:] — Пакуль доктар не вызначыць хваробы, ён не пачынае лячыць. Ваданосаў. Маракі казалі, што па тым, як сядзяць чайкі, можна вызначыць напрамак ветру з дакладнасцю да градуса. М. Стральцоў.

2. Выявіць сутнасць, раскрыць змест чаго‑н.; ахарактарызаваць. Вызначыць творчы метад пісьменніка. Вызначыць прадмет палітэканоміі.

3. Загадзя прызначыць, назначыць. Штаб атрада не вызначыў ..[Міколу] на гэту аперацыю — у групу падбіраліся перш за ўсё тыя партызаны, якія добра ведалі мясцовасць. Якімовіч. // Намеціць наперад кірункі, шляхі развіцця. Любіў Міхаіл Іванавіч Брагінец у выхадны дзень прайсціся ў поле ці лес, пабыць адзін на адзін са сваімі думкамі і парамі, падагуліць зробленае, вызначыць далейшыя планы. Гурскі.

4. З’явіцца прычынай чаго‑н., абумовіць сабою што‑н. У гэты перыяд адбылася падзея, якая вызначыла мой далейшы жыццёвы шлях. Крапіва.

5. Абазначыць якім‑н. чынам. Вызначыць мяжу слупкамі. □ Доўга яны [жанчыны] вазіліся ля сукенкі, прымаючы ўсе магчымыя захады, каб як мага яскравей вызначыць талію. Корбан.

6. Выдзеліць, прызначыць што‑н. для каго‑, чаго‑н. Вызначыць сродкі на будаўніцтва. □ Крушынскі вызначыў для каваля кавалак зямлі. Бядуля.

7. Вынесці рашэнне, пастанову. Вызначыць меру пакарання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́рмін ​1, ‑у, ж.

1. Пэўны прамежак часу, адведзены для чаго‑н. Выпрабавальны тэрмін. Месячны тэрмін. □ Тры месяцы — тэрмін невялікі, але дастатковы для таго, каб добра пазнаць чалавека. Данілевіч. Дзесяць год! За гэты тэрмін дрэва Дзесяць раз убор зялёны зменіць, Дзесяць пакаленняў салаўіных Выкалыша на сваіх галінах, Дзесяць залатых кругоў адложыць, Як пярсцёнкак, каля сарцавіны. Танк. Пражыў месяц [Базыль] дома, а за гэты тэрмін шмат чаго змяніў у сваёй гаспадарцы. Нікановіч. // Спрыяльная пара, зручны момант для чаго‑н. Каб выканаць такія абавязацельствы, трэба вельмі многа папрацаваць і перш за ўсё не ўпусціць лепшыя тэрміны на сяўбе. «Звязда».

2. Вызначаны час, пэўная дата, да наступлення якой павінна што‑н. адбыцца, закончыцца. Ад ліп нёсся прыемны водар маладой квецені: сёлета яны зацвілі раней тэрміну. Ваданосаў. // Пэўны момант, час, пасля якога што‑н. павінна адбыцца. Вера не адгаворвала. Казала, што чакае тэрміну і паедзе вучыцца на курсы. Грамовіч.

•••

У тэрмін — у час, своечасова, у пару.

тэ́рмін ​2, ‑а, м.

1. Слова (або злучэнне слоў), якое дакладна абазначае пэўнае паняцце ў навуцы, тэхніцы, мастацтве і пад. Філасофскіх тэрміны. Мовазнаўчыя тэрміны. Юрыдычныя тэрміны. □ Тэрміны лацінскага паходжання вельмі пашыраны былі .. ў старабеларускай юрыспрудэнцыі, дзе .. шырока выкарыстоўвалася дакументацыя на лацінскай мове. Жураўскі. // Спецыяльнае слова або выраз, прынятыя для абазначэння чаго‑н. у якім‑н. асяроддзі, прафесіі. Паляўнічы тэрмін. Шахматны тэрмін.

2. Спец. Суб’ект або прэдыкат суджэння, якія ўваходзяць у састаў сілагізма.

[Ад лац. terminus — канец, мяжа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)