Verbum

самападава́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для аўтаматычнага падавання чаго‑н. Самападавальнік для пагрузкі хлеба.

самапаўтарэ́нне, ‑я, н.

Паўтарэнне чаго‑н. раней самім сказанага, зробленага. Імкненне пазбегнуць самапаўтарэння.

саскрэ́бціся, ‑скрабецца; пр. саскробся, ‑скрэблася; зак.

Сысці, счысціцца з чаго‑н. пры скрабанні.

спі́ткі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Недапітыя рэшткі чаго‑н.

•••

Спіткі-з’едкі — рэшткі яды.

суаранда́тар, ‑а, м.

Той, хто з’яўляецца арандатарам чаго‑н. сумесна з кім‑н.

супрацьдзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які аказвае супрацьдзеянне; накіраваны супраць каго‑, чаго‑н. Супрацьдзейныя сілы.

таўшчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для вымярэння таўшчыні чаго‑н. Таўшчынны цыркуль.

тлумача́льны, ‑ая, ‑ае.

Які заключае ў сабе тлумачэнне, трактоўку чаго‑н. Тлумачальны слоўнік.

ужыва́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ужывальнага; частата ўжывання чаго‑н. Ступень ужывальнасці варыянтаў слова.

укра́піна, ‑ы, ж.

Тое, што ўкрапана, уключана ў склад чаго‑н. Украпіны золата.