прогресси́ровать несов., в разн. знач. прагрэсава́ць, прагрэсі́раваць;

челове́чество прогресси́рует чалаве́цтва прагрэсу́е (прагрэсі́руе);

боле́знь прогресси́рует хваро́ба прагрэсу́е (прагрэсі́руе);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

medical​2 [ˈmedɪkl] adj. медыцы́нскі, меды́чны;

a medical college медыцы́нскае вучы́лішча;

The disease required urgent medical attention. Хвароба патрабавала неадкладнага медыцынскага ўмяшання.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпіле́псія

(гр. epilepsia)

хранічная хвароба галаўнога мозгу, якая выклікае сутаргавыя прыступы са стратай прытомнасці; падучая хвароба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падкасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак.

1. што. Падрэзаць касой.

П. траву.

2. перан., каго (што). Зваліць з ног.

Шалёная куля падкасіла партызана.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго (што). Адняць сілы, бадзёрасць.

Хвароба падкасіла старога.

|| незак. падко́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Ква́сніца ’гнілец, хвароба пчол’ (Федар.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гры́жа, ‑ы, ж.

Хвароба, якая характарызуецца выхадам унутранага органа за межы поласці, у якой ён знаходзіцца, праз натуральную ці ненатуральную адтуліну ў гэтай поласці. Грыжа жывата. Грыжа мозга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

істэры́я, ‑і, ж.

Нервовая хвароба, яна праяўляецца ў прыпадках, павышанай зласлівасці, сутаргавым смеху са слязамі. // перан.; чаго або якая. Узбуджаная, ліхаманкавая дзейнасць у якім‑н. кірунку. Ваенна істэрыя.

[Ад грэч. hystera.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́сіць, крашу, красіш, красіць; незак.

Разм. Рабіць прыгожым, упрыгожваць. Памятае наша вёска Сымона Мігая вясёлым, гуллівым хлапцам, які красіў усю моладзь. Шынклер. Хвароба нікога не красіць. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыкулі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Хвароба карэньчыкаў спіннамазгавых нерваў. [Хадося:] У мяне спіна не гнецца, радыкуліт. Навуменка. Тарфяныя гразі выкарыстоўваюцца пры лячэнні такіх хвароб, як рэўматызм, радыкуліт, ішыяс. «Маладосць».

[Новалац. radiculitis, ад лац. radicula — карэньчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распаўсю́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад распаўсюдзіць.

2. у знач. прым. Звычайны, пашыраны. Распаўсюджаныя віды раслін. Распаўсюджаная думка. □ У тую вайну .. [хвароба скуры] была вельмі распаўсюджаная хвароба. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)