n - i -s ноў-хаў, тэхнало́гія (сукупнасць навукова-тэхнічных ведаў, тэхніка-вытворчага вопыту, сакрэтаў вытворчасці)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
некто́н, ‑а, м.
Спец.Сукупнасць водных жывёл (кіты, дэльфіны, рыбы і пад.), якія здольны да самастойнага перамяшчэння на значную адлегласць у адкрытых частках вадаёмаў.
[Ад грэч. nēktós — плаваючы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экстралінгві́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Галіна мовазнаўства, якая вывучае сукупнасць этнічных, сацыяльных, геаграфічных і іншых фактараў, непарыўна звязаных з развіццём і функцыяніраваннем мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сімво́ліка, -і, ДМ -ліцы, ж.
1. Сімвалічнае значэнне, што прыпісваецца чаму-н.; выражэнне ідэй, паняццяў або пачуццяў пры дапамозе ўмоўных знакаў (сімвалаў).
С. лічбаў.
С. колераў.
2.зб.Сукупнасць якіх-н. сімвалаў.
Народная с.
|| прым.сімвалі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фразеало́гія, -і, ж.
1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае фразеалагізмы.
2.Сукупнасць фразеалагізмаў пэўнай мовы, асобнага твора, пісьменніка і пад.
Ф. твораў Я.
Коласа.
3. Прыгожыя, напышлівыя выразы, фразы.
|| прым.фразеалагі́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Ф. слоўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Мане́ра ’спосаб дзеяння, прыём’, мане́ры ’сукупнасць прыёмаў’, ’знешнія формы паводзін, спосаб трымацца’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.; шальч., Сл. ПЗБ), мане́рны ’прыгожы з выгляду’ (Нас.). З польск.maniera (maniery), якое непасрэдна з франц.manière (Кюнэ, 75; SWO, 450; Фасмер, 2, 568).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АНТРАПАГЕ́Я
(ад антрапа... + грэч. gē Зямля),
сукупнасць экасістэм, якія ствараюцца ў выніку творчай або разбуральнай дзейнасці чалавека. Гл. таксама Наасфера.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
абста́віны, ‑він; адз.няма.
Сукупнасць умоў, пры якіх што‑н. адбываецца; абстаноўка (у 2 знач.). Жыццёвыя абставіны. □ Змяніліся абставіны, павінны змяніцца і спосабы барацьбы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
легіслату́ра, ‑ы, ж.
Спец.
1. Прадугледжаны законам тэрмін паўнамоцтваў заканадаўчых органаў.
2.Сукупнасць заканадаўчых органаў у некаторых краінах (напрыклад, у Англіі, у многіх штатах ЗША).
[Ад лац. legislator — заканадавец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэнтгенатэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Сукупнасць сродкаў і метадаў атрымання рэнтгенаўскага выпраменьвання і прымянення яго ў медыцыне, біялогіі і інш. галінах навукі і тэхнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)